________________
૨૯૦
સિત૮-અયહરણ......ભગ-૩
આવે વખતે યુદ્ધ કરતા એવા શ્રી હનુમાને વિચાર ક્યું કે, “સ્વામીએ સુપ્રત કરેલા કાર્યને વિલંબમાં નાખનારા આ યુદ્ધને મેં જે શરૂ કર્યું, એથી મને ધિક્કાર હો ! ક્ષણમાત્રમાં જે જીતાય એ બીજા ! આ તો મારું માતૃકૃળ છે, એટલે એમ જીતાય નહિ ! છતાં શરૂ કરેલાંનો નિર્વાહ કરવાને માટે હવે જીતવું તો જોઈએ જ. આ પ્રમાણે વિચાર કરીને ક્રોધિત બનેલા શ્રી હનુમાને ક્ષણવારમાં પ્રસન્નતિને પ્રારો વડે કરીને મૂંઝવી નાંખ્યો, તેના અસ્ત્ર-રથ તથા સારથિને ભગ્ન કરી દીધાં અને પ્રસન્નકતિને પકડી લીધો તે પછી ઘણું યુદ્ધ કરાવીને શ્રી હનુમાને મહેન્દ્ર રાજાને પણ પકડી લીધો.
રાજા મહેન્દ્ર પણ શ્રી રામચંદ્રજીની સેવામાં શ્રી હનુમાનને આ બધાયની સાથે યુદ્ધ કરીને અને તેમને પકડીને મારવા નહોતા કે તેમનું રાજ્ય ઝૂંટવી લેવું નહોતું એ તો નક્ક વાત છે. માત્ર પૂર્વની વાત યાદ આવી, ક્રોધ ચઢયો, રણભેરી વગાડી | અને યુદ્ધ શરૂ થઈ ગયું. શ્રી હનુમાને તરત જ મહેન્દ્રરાજાને તથા પ્રસન્નકાતિને છોડી દીધા. અને પોતાના માતામહને એટલે ઘાને નમસ્કાર કરીને કહ્યું કે, “હું અંજનાસુંદરીનો પુત્ર છું, એટલે આપનો તો દોહિત્ર થાઉં છું. શ્રી રામચંદ્રજીની આજ્ઞાથી હું શ્રીમતી સીતાદેવીની શોધ કરવાને માટે લંકા તરફ જતો હતો. અહીં આવતાં, ઘણા વખત પૂર્વે આપે મારી નિરપરાધિની માતાને કાઢી મૂકેલી તે મને અત્યારે યાદ આવ્યું અને એથી ઉત્પન્ન થએલા ક્રોધના યોગે આપની સાથે મેં યુદ્ધ કર્યું. તો આપ મારા તે કાર્યને માટે ક્ષમા કરો. હવે હું મારા સ્વામી શ્રી રામચંદ્રજીના કાર્યને માટે જઈશ અને આપ પણ આપણા સ્વામી શ્રી રામચંદ્રજીની પાસે જાઓ.'
મહેન્દ્રરાજા પણ પોતાના તે મહાપરાક્રમી દોહિત્ર શ્રી હનુમાનને ભેટ્યા અને કહ્યું કે, “લોકના કહેવાથી અમે પહેલા તું પરાક્રમી છો એમ સાંભળ્યું હતું. અને આજે ભાગ્યયોગે અમે નજરોનજર જોયું કે તું પરાક્રમી છે. હવે તારા સ્વામીના કાર્યને માટે જા તારો માર્ગ કલ્યાણકારી હો.” આ પ્રમાણે કહીને મહેન્દ્રરાજાએ
