________________
પ્રિય ! તે વખતે જ હું મરી હોત તો મારું સુખી મૃત્યુ થાત. કારણકે આપના વિરહથી ઉપસ્થિત થતું અડધા વધ સમું આ અસહા દુઃખ મારે વેઠવું પડત નહિ. હે નાથ ! હમણાં જ તમે મારી સાથે લગ્ન કરો અને મને તમારી સાથે લઈ જાવ. નહિતર તમારા વિયોગનું છળ પામીને યમરાજ મને લઈ જશે.”
પ્રશસ્ત દશા કેળવવાની જરૂર આ ઉદ્ગારોમાં કેટલો મોહ ભર્યો છે ? ખરેખર, રાગીઓને જેવો રાગ પોતે માનેલી પ્રિય વ્યક્તિ તરફ થાય છે, તેટલો રાગ જો શ્રી વીતરાગ, શ્રી નિગ્રંથ ગુરુદેવો અને શ્રી જિનપ્રણીત ધર્મ પ્રત્યે થાય તો કેવું સુંદર પરિણામ આવે ? ધર્મીજ તોએ સુદેવ-સુગુરુ અને સુધર્મ ઉપર આવો રાગ કેળવવો જોઈએ. દેવ-ગુરુ ધર્મનો વિયોગ ધર્માત્માને અસહા લાગવો જોઈએ અને એનો જો જરાપણ વિયોગ છે થયો તો અવસર પામીને મોહરાજા છેતરી જઈ ભવમાં ભટકતા કરી દેશે એવું લાગવું જોઈએ, જયાં સુધી આવો અવિહડ રાગ ન આવે, ત્યાં સુધી દેવ-ગુરુ ધર્મની ઉત્તમ પ્રકારે આરાધના થઈ શકતી નથી. એવો પ્રશસ્ત રાગ આત્માની વીતરાગદશાને નજદીક લાવનારો છે. જેમ હૈ પ્રશસ્ત રાગ આત્માની વીતરાગ દશાને સમીપ લાવે છે, તે જ રીતે પ્રશસ્ત પ્રવૃત્તિ સર્વથા નિવૃત્તદશાને અને પ્રશસ્ત કષાયો અકષાયીપણાને નજદીક લાવનારા છે. આત્મા અપ્રશસ્ત દશામાં પડ્યો છે તેને પહેલા પ્રશસ્ત દશામાં લાવવાની જરૂર છે. અને તે પછી અનંત ચતુષ્ટયમય દશા પ્રાપ્ત કરવી અતિ સુલભ છે. એક અસ્થિર ને નાશવંત વસ્તુ માટે સંસારીઓ જો આટલો રાગ કેળવી શકે તો ધર્માત્માઓ મુક્તિ ખાતર સુદેવ-સુગુરુ સુધર્મ ઉપર એવો રાગ કેમ ન કેળવી શકે ? જો ધર્માત્માઓમાં એવો રાગ આવી જાય તો
વિજયપુર પરિસર, વનમાલા, શપથગ્રહણ....૪
