________________
૧૨૪
.સીતા-અપહરણ......ભાગ-૩
લોકોને હ્યું કે, ‘અમુક કાર્યને અંગે અમૃતસ્વરે મને પાછો મોક્લ્યો છે.' જુઓ, એક પાપ બીજા પાપોને આ રીતે કરાવે છે. મિત્રપત્ની તરફ કુદૃષ્ટિ કરીને મિત્રદ્રોહ કર્યો. છળ કરી મિત્રવધ કર્યો, અને એ પાપ છૂપાવવા માટે આ રીતે અસત્ય બોલ્યો. લોકોને અસત્ય જણાવ્યું પણ ઉપયોગાને તો વસુભૂતિએ હ્યું કે, ‘આપણા સંભોગમાં વિઘ્ન કરનારા એ અમૃતસ્વરને છળ પામીને મેં માર્ગમાં મારી નાંખ્યો છે.' આટલું સાંભળીને પણ ઉપયોગાને કશું દુ:ખ થતું નથી. એટલું જ નહિ પણ વિષયાસક્તિમાં ભાન ભૂલેલી ઉપયોગા તો હે છે કે, “તેં જે કાંઈ કર્યું છે તે વ્યાજબી કર્યું છે. હવે તું આ બે પુત્રોને પણ મારી નાંખ.' વસુભૂતિએ પણ એ વાત સ્વીકારી લીધી.
જે આત્માની વિષયાસક્તિની માત્રા વધી જાય છે તે વિવેકાન્ધ બની જાય છે, એની વિવેરૂપ ચક્ષુઓ બંધ થઈ જાય છે. કોઈ પણ ભોગે તે પોતાની ધારણાને સફળ કરવા ઇચ્છે છે. જે સમાજમાં વિષયાસક્તિ વૃદ્ધિ પામે છે તે સમાજ્નો નાશ થવા સરજાયેલો છે. અને વિષયાસક્તિ ઉપર કાબુ ધરાવનારા પુણ્યવાન છે. આજે જડવાદમાં જ શ્રેય માની રહેલા, પરલોક અને પુણ્ય-પાપને ભૂલેલા અને ઐહિક સુખચેનમાં જ સર્વસ્વ છે એમ માનનારા તથા મનાવનારા હેવાતા સુધારકો સમાજ્યે વિષયાસક્તિથી મુક્ત કરાવાના કલ્યાણસાધક પ્રયત્નોને નિંદે છે, અને વિષયાસક્તિ વધે એવો પ્રચાર કર્યે જાય છે : તેવા હીણકર્મીઓ સમાજને માટે ખરેખર શ્રાપરૂપ જ છે.
ધર્મમાં પુરુષની પ્રધાનતા છે
વળી ધર્મ પુરુષોની પ્રધાનતા રાખી છે એ પણ સહેતુક છે. સ્ત્રીવેદ બહુ ભયંકર છે. જ્યારે સ્ત્રી અતિ વિષયાધીન થાય ત્યારે તે શું કરે ? એ ન કહેવાય કે ન કળાય. પુરુષવેદ પણ ભયંકર તો છેજ, તે છતાં પણ પુરુષવેદથી પીડાતા વિષયના ઉદયને શમતા વાર ન લાગે. સ્ત્રીને કાચ વિષયનો ઉદય જાગતા વાર લાગે,
પણ વિષયનો
