________________
૧૩૦
...સતત-અહરણ......ભગ-૩
નથી. વળી જેના ઉપર ઉપકાર કર્યો હોય તે આત્માને દબાતો રાખવાની કે તેની પાસે સલામો ભરાવવાની પણ સાચા ઉપકારીને ઈચ્છા હોતી નથી. તેઓ તો એમજ માને છે કે મેં વાસ્તવિક રીતે એના ઉપર નહિ પણ મારા આત્મા ઉપર ઉપકાર કર્યો છે. માટે જેના ઉપર ઉપકાર કરો તેને પોતાના આત્મા ઉપર ઉપકાર કરવાના નિમિત્તરૂપ માનો. જેથી ઉપકારનું જે વાસ્તવિક ફળ મળવું જોઈએ તે તમે મેળવી શક્શો.
આ બાજુમ્લેચ્છ તરીકે ઉત્પન્ન થયેલો વસુભૂતિનો જીવ ઉદિત અને મુદિત નામના મુનિવરોને પૂર્વભવના વૈરથી મારવાને ઘેડ્યો. પણ સ્વેચ્છાધિપતિએ તેને તેમ કરતાં અટકાવ્યો. કારણકે પૂર્વભવમાં ઉદિત અને મુદિત બંને ખેડૂત હતા ત્યારે સ્વેચ્છાધિપતિ મૃગ હતો. અને તે બંનેએ શિકારી પાસેથી એ મૃગને છોડાવ્યો હતો. આ પછી તે બંને ઉદિત અને મુદિત મુનિવરો ત્યાંથી વિહાર કરતાં કરતા શ્રી સમેતશિખરજી તીર્થ ઉપર આવી પહોંચ્યા. ત્યાં શ્રી અક્તિનાથ પ્રમુખશ્રી અરિહંત દેવના ચૈત્યોને વંદના કરીને ધર્ઘકાળ સુધી તેઓ વિહર્યા.
ત્યારબાદ વિઘાનશનં મૃત્વા, મહાશુ સુરોત્તમો तौ सुंदरसुकेशाख्या-वजायेत्तां महर्द्धिकौ ॥
અનશન કરીને કાળધર્મ પામી, તે બંને મહાશુક્ર નામના દેવલોકમાં સુંદર અને સુકેશ નામના મહાદ્ધિવાળા દેવો થયા.
भ्रान्त्वा भवं वसुभूति - जीवो म्लेच्छः कथंचनः । अवाप मानुषं जन्म, तत्र सोऽभूच्च तापसः । स विपद्य समुत्पेढे, ज्योतिष्केषु सुरेषु तु, धुमकेतुर्नाम देवो, मिथ्यावृष्टि र्दुराशयः ॥
“જ્યારે પ્લેચ્છ તરીકે ઉત્પન્ન થએલો વસુભૂતિનો જીવ અનેક ભવોમાં ભમીને, કોઈક પ્રકારે મનુષ્ય જન્મને પામ્યો. અને તે મનુષ્ય જન્મમાં તે તાપસ થયો. ત્યાંથી મરીને જ્યોતિષ્ક નામના દેવલોકમાં ધૂમક્ત નામનો મિથ્યાદૃષ્ટિ દુરાશયી દેવ થયો.”