________________
વ્યાખ્યાન કદિ મૂકે નહિ અને જ્યાં ગુરુઉપર આક્રમણ આવ્યું એટલે ઉપાશ્રયનો રસ્તો પણ તજી દીધો!! આવા ભક્તો ન હોય એ શું ખોટું?- આવું ઇતરજનો પણ બોલે : પરંતુ આજે તો એથીય ખરાબ હાલત કેટલીકવાર જોવાય છે. આક્રમણ વખતે પડખે તો ઉભા ન રહે, દૂરથી પણ મદદ તો ન કરે, પરંતુ ઉલટા સામાને વગોવે. આક્રમણનો સામનો કરનારને મૂર્ખ કહે, એ પોતે સમતાના સાગર બને, શું તારક વસ્તુ ઉપર આક્રમણ આવે ત્યારે દૂર ખસી જવું, એ ડહાપણ છે? શું એ સમતા છે? શું એમ કરવાથી ભક્તિ શોભે ખરી ? હરગીઝ નહિ!'
શ્રી રામચંદ્રજી, શ્રી લક્ષ્મણજી અને શ્રીમતી સીતાજીએ એ બંને મુનિવરોને વંદન કર્યું, ભક્તિ નિમિત્તે એક વીણા વગાડી, બીજાએ ગાન કર્યું અને ત્રીજા શ્રીમતી સીતાજીએ નૃત્ય કર્યું. અને પછ અનંગપ્રભ દેવે આવી ઉપસર્ગ કર્યો ત્યારે છતી શક્તિએ સમતાથી કેમ બેઠા નહિ? એ દેવને હણવાને માટે કેમ તૈયાર થયા? અને એ પણ વિચારો કે એવા સમયે તેમણે એ કહેવાતી સમતા રાખી હોત, તો એમણે પહેલાં કરેલી ભક્તિ શોભત કે ઉલટી લજવાત ? સાચો પૂજક કદી પૂજ્યનો નાશ છતી શક્તિએ જોઈ શકે ? શક્તિ છું હોય તો શત્રુને નિવારે, નહિતર બળાપો તો જરૂર થાય. અરે, પાડોશીનું ઘર બળતું જોઈ રહેનાર, વ્યવહારની દુનિયામાંય ડાહનો ૧ ગણાતો નથી, જ્યારે શાસન એ તો આપણું ઘર છે. આપણને પાપથી રક્ષનાર અને તારનાર કોઈ હોય તો આ જૈન શાસન છે. શાસન એટલે સુદેવ, સુગુરુ અને સુધર્મ આ ત્રણમાંથી કોઈ એકના નાશનો પ્રયત્ન કરે તો આપણે સમતાને નામે પણ કેમ સહી શhએ?
પરંતુ મૂળ વાત એક જ છે, અને તે એ કે જગતમાં આ જ એક માત્ર તારક છે, એ જાતની અંતરમાં પૂરેપૂરી પ્રતીતિ થયા વિના રક્ષકભાવના જાગતી જ નથી. કુળધર્મને અંગે ક્રિયાઓ થાય, પણ એમાં જે ચેતન આવવું જોઈએ તે આવે નહિ. વસ્તુને તારક માન્યા પછી તો એને રક્ષવા અને વિકસાવવા આદમી હજારો પ્રયત્ન કરે છે. અરે, તમે માન્યું છે કે, આ સંસારમાં લક્ષ્મી વિના નભે જ નહિ અને લક્ષ્મી હોય તો જ સગાસંબંધી, સ્નેહીઓ, ઓળખીતાઓ અને બીજા લોકો પણ
રક્ષાની ભાવના વિનાની આરાધના નકામી છે...૫
