________________
...સીતા-અપહરણ......ભાગ-૩
પણ સજ્જનો વાત્સલ્યને જ દર્શાવે છે એમની સજ્જનતા જ એ છે જેઓ નમતાને ટપલી મારનારા હોય છે. તેઓ વસ્તુત: સજ્જનની કોટિમાં આવી શકતા નથી. ગમે તેટલું બુરું કર્યું હોય પણ જ્યાં સામો નમતો આવ્યો એટલે ઉત્તમ પુરુષો તેનો તિરસ્કાર નહિ પણ સત્કાર જ કરે છે.
ત્યારબાદ વિજયરથ રાજાએ પોતાની રતિમાલાથી નાની વિજયસુંદરી નામની બહેન ભરતરાજાને આપી, કે જે સર્વ સ્ત્રીઓમાં સારભૂત હતી.
એ વખતે શ્રી અતિવીર્ય મુનિ વિહાર કરતાં ત્યાં પધાર્યા. ભરતરાજા અન્ય રાજાઓની સાથે તેમની પાસે ગયા, વંદન કર્યું અને ક્ષમાપના કરી. આ પછી કૃપાળુ ભરતરાજાએ વિદાય આપવાથી શ્રી વિજયરથ રાજા આનંદ સાથે બંઘાવર્તપુર પાછા ફર્યા.
દેવ-ગુરુ તથા ધર્મ પ્રત્યે અવિહડ રાગ કેળવો
બીજી તરફ શ્રી રામચંદ્રજી પણ વિજયપુર પહોંચીને મહીધર રાજાની અનુજ્ઞા લઈને ત્યાંથી જવાને તૈયાર થયા. તેમને જવાને તૈયાર થયેલા જોઈને શ્રી લક્ષ્મણજીએ પણ વનમાલાને પૂછ્યું. તે વખતે વનમાલા પણ અશ્રુભર્યા નેત્રોવાળી થઈને કહેવા લાગી કે,
X X X X X X X X X X X X X પ્રાળઞાનં તહૃાાર્થી પ્રાભેશ ! મમ äિ સુઘા પર वरं भवेत्सुखमृत्यु, સ્તêવ મમ વત્નમ ! न त्वर्धवैशसमिदं, दुःखं त्वद्विरहोत्थितम् ॥२॥ अद्यैव परिणीय त्वं, सहैव नय मां प्रभो ! त्वदियोगाच्छलं प्राप्य, नेष्यत्यपरथांतकः ॥३॥
“હે પ્રાણેશ ! તે સમયે નાહક મારા પ્રાણોની રક્ષા આપે શા માટે કરી ? હે
-
