Tattvartha Karika

Author(s): Kirtipurnashreeji
Publisher: Kirtipurnashreeji

Page 14

તમારાં ચપ્પલ, બ્લાઉઝ, કાનનાં એરીંગ, ચાંલ્લો, શર્ટ, બંગડી, રીબીન બધું જ મેચીંગ છે પણ ફક્ત ધણી-બાયડીમાં ક્રોસ મેચીંગ છે. તેઓના સ્વભાવ જ મેચીંગ થતા નથી. આવા કલરમેચીંગને ફેંકી દો. ઓલ મેચીંગ હોવા છતાં સ્વભાવમાં મનમેળ નથી. અને સ્વભાવ મનમેળ ન હોવાના કારણે જ ઘરઘરમાં કજીયાનાં તોરણો બંધાયાં છે. જો સ્વભાવ મેચ નથી તો પેલા મેચીંગની કાંઈ કિંમત નથી. ઓલ મેચીંગ - સ્વભાવ ક્રોસીંગ
સુખ ક્યાં છે ? સાધનોમાં ! ના.
પરમાત્મા મહાવીર કહે છે કે, તું લાઈન બદલ. તું બીજાના વિચારો કર. તારા પ્રોબ્લેમને તું ભૂલી જા. કોઈના કપાયેલા બે પગને જો.
બાબાની બર્થડે, આવા અનાથ, દીનના દુઃખને દૂર કરવામાં, મીઠાઈ ખવરાવવામાં ઉપયોગ કરો.
જો તને આ જન્મમાં સારાં માબાપ મળ્યાં છે, તો તને મળેલા જન્મનો તું સારાં કાર્યોમાં ઉપયોગ કર. તું તારા આત્માનું શ્રેય કર. બીજાનાં દુઃખો દૂર કર. તને સુખ જોઈએ છે, તો તું બીજાને સુખ
આપ.
સંત ગાડગેનો એક પ્રસંગ....
ગાડગે સાવ અભણ હતા. ઢ હતા. તેમનાં લગ્ન થયાં. બાળકો થયાં, પછી વૈરાગ્યમાં આવ્યા. રોજ પચીસ રૂપિયા કમાય. ઘેર થોડા મોકલે. બાકીના રૂપિયાથી ગરીબોનાં બાળકોને ભોજન ખવરાવે.
એકવાર એમની પત્ની ખીજાણી અલ્યા એ ભગતડા ! ઘરમાં ખાવા નથી ને પારકાં છોકરાંને ખવરાવવા હાલી નીકળ્યો છે. ઘરનાં છોકરાં ઘંટી ચાટે ને પાડોશીને મેવા ! પરણ્યો શું કરવા ? એમ બોલીને માટીનાં ઢેફાં મારવા લાગી: પોતાની પત્નીનાં ખાસડાં પણ સહન કરવાં પડે તેમ માનીને તેઓ પરોપકાર કરતા જ રહ્યા. તો તેનું પરિણામ એ આવ્યું કે, તેમના નામથી લોકો ક્રોડો રૂપિયાનાં ડોનેશન આપે છે, ઠેર ઠેર હોસ્પિટલો અને કોલેજો બંધાવે છે. આ સાધારણ ગણાતો માણસ આ રીતે પરોપકારથી સંત-ગાડગેની પ્રસિદ્ધિને પામ્યો. ટાટા હોસ્પિટલમાં જાઓ, કીડનીના રોગીઓ, કેન્સરના રોગીઓને જુઓ. સાત લાખ ગામડાંના માણસો પાણી વિના મરી રહ્યા છે તે જુઓ....
મહાવીરનો સંદેશ.
તું તારા દુઃખને ભૂલી જા. જગતનાં દુ:ખોની સામે તારાં દુઃખો કાંઈ જ હિસાબમાં નથી. તારાં દુઃખો માઈનર છે. તારાં કરતાં મેઝર પ્રોબ્લેમવાળાં ઘણાં છે. આપણે અત્યાર સુધી આપણા પ્રોબ્લેમ સોલ કરતા રહ્યા, સેલફીશ રહ્યા. પણ હવે તમે સ્વાત્માને ભૂલી પરાત્માનો વિચાર કરો. તું તારા પ્રોબ્લેમને ભૂલી જા. બીજાના, પ્રોબ્લેમને નજર સમક્ષ લાવી દે. યેન કેન પ્રકારેણ હું મારા અવળચંડા સ્વભાવને શાંત કરૂં, સજ્જન બનું, શાંત બનું, વિષય-કષાયને શાંત કરૂં, સાત-આઠ ભવમાં મોક્ષે જાઉં એવો પ્રયત્ન કરૂં. એ જ આ પ્રવચનનો સાર છે.
કયું ન ભયે હમ મોર. (પ્રસંગરંગમાંથી...)
ઋષભદાસ એક મહાન કવિ થઈ ગયા. આ કવિ એકવાર શત્રુંજય ગિરિરાજની ભવ્ય યાત્રા કરવા ગયા હતા. દાદાનાં દર્શન કરતા હતા. ચોકમાં મોર નાચી રહ્યા હતા, મીઠા મીઠા ટહૂકા કરી રહ્યા હતા, અહાહા, કેટલો પુન્યોદય છે આ મોરોનો ! ચોવીશે કલાક દાદાના દરબારમાં રહેવાનો પરમ ભાગ્યોદય મળ્યો છે તેમને, અને કવિના હૃદય-મુખમાંથી શબ્દો સરી પડ્યા... કયું ન ભયે હમ મોર... વિમલગિરિ... આવી હોય છે ભક્તોની ભક્તિની મસ્તી.....
★તત્ત્વાર્ય કારિકા
1 1