Tattvartha Karika

Author(s): Kirtipurnashreeji
Publisher: Kirtipurnashreeji

Page 39

શિષ્ય સવારે ઉદાસ થઈ ગયો. અને ગુરૂને ફરી કહેવા આવ્યો. ગુરૂજી ! ગાય કોઈ ઉઠા, ગયા, ગુરૂ કરી બોલ્યા, અચ્છા, કલસે ગોબર નહિ ઊઠાના પડેગા. આ રીતે જે બને તેમાં શાંત થવાનો વિચાર ગોઠવી રાખવો જોઈએ.
પ્રોફેસરની કથા એક પ્રોફેસર હતા. દરેક વાતમાં બહુ મઝા આવી ગઈ આ વાક્ય તેઓ બોલે જ.
એકવાર કોલેજના યુવાનો હુલ્લરમાં ચઢ્યા. પથ્થરમારો થયો. પોલીસ આવી. પ્રોફેસરો ભેગા થયા હતા. તેમાં પેલા પ્રોફેસરને પૂછવામાં આવ્યું, તેઓ કહે, બહુ મઝા આવી ગઈ. ટાલકું તૂટી ગયું પણ બહુ મઝા આવી ગઈ. અને ફરી બોલ્યા, આવું થયું ત્યારે જ આપણને ખબર પડી કે આપણા વચ્ચે પરસ્પર પ્રેમ છે. | માર ખાધા પછી પણ મઝા આવી ગઈ, ટાલકું તૂટ્યા પછી પણ મઝા આવી ગઈ. હોસ્પિટલમાં પણ મઝા આવી ગઈ અને બધાં ખબર લેવા આવ્યાં તો ય મઝા આવી ગઈ આ પણ શાંત થવાની રીત છે.
જે થાય તે સારા માટે... આ વાક્ય પણ ઘણું ઉપયોગી છે. તપ-સ્વાધ્યાય-ભક્તિથી કર્મ ખપાવો. માસક્ષમણ તપ મૃત્યુંજય તપ છે. મનની કસોટી થાય છે અને મૃત્યુનું કષ્ટ સહ્ય બને છે. ડર ભાગી જાય છે. આબરૂ, મકાન, પૈસો, રોગના ભય કરતાં મૃત્યુનો ભય વધારે છે.
નમસ્કાર મંત્રનો જપ તે મૃત્યુંજય તપ છે. નવલાખ જાપ કરીને કર્મોને શાંત કરી દેવાં જોઈએ. તમારો સ્વભાવ બાર મહિનામાં ફરી જાય તેવો આ જ છે. તેવો તેનો મહિમા, પ્રભાવ છે. આપણે મરતાં સમરો પકડી રાખ્યું પણ જીવતાં સ્મરણ નથી કરતા. જો જીવતાં નથી સમરતા તો મરતાં કેવી રીતે યાદ આવશે ? આખી જીંદગી પૈસાનો જ જાપ જયે રાખ્યો તો મરતાં અરિહંત કેવી રીતે યાદ આવશે ?
આત્માની કસોટી અંતિમ ટાઈમે ઓ બાપ રે, અરે નહિ આવતાં અરિહંત આવશે. ઇંદિરાજીના મુખમાંથી મરતાં ઓ બાપરે નીકળ્યું. ગાંધીજીના મુખમાંથી મરતાં મરતાં રામ-રામ-રામ ત્રણવાર નીકળ્યું.
આ ડોસો એક પળ પણ રામનામ ભૂલ્યો નથી. નવકારરૂપી પ્રાર્થના કરીને સૂવાનો નિયમ ખરો? સાથે બેસીને રાત્રે પ્રાર્થના કરો છો? સાદા-સીપલ ધર્મોની પણ તમારી તૈયારી નથી. માસક્ષમણ, અઠ્ઠાઈ, વિહાર, લોચ આ બધું દૂર છે. મોટાં કામ છે પણ દશ મિનિટ પ્રભુને તો આપી શકાય. સંધ્યાકાળે જમ્યા બાદ ઘરનાં બધાં ભેગાં થઈને સાથે બેસો છો? પ્રાર્થના કરવાની ટેવ પાડવી જોઈએ. આખા દિવસની અશાંતિ ચાલી જશે. આજે ટેન્શન વધી જાય ત્યારે ફ્રેશ થવા સોપારી પાનપરાગ ખાય છે, પણ તેનાથી તાજા ન થવાય. પ્રાર્થનાની શક્તિ મેડિકલ જેવી છે, તમારા શ્વાસોશ્વાસ દીર્ઘ લો, દીર્ઘ છોડો અને રોજ ગીત ગાઓ પ્રાર્થના કરો, ચિત્ત પ્રસન્ન બની જશે. જૈનશાસનનાં ગુજરાતી બે મહાન સ્તુતિકાવ્યો છે.
રત્નાકરપચ્ચીશી અને અરિહંત વંદનાવલિ... હું કેવો તે રત્નાકર પચ્ચીશી, તું કેવો તે અરિહંત વંદનાવલિ. હું ક્રોધ અગ્નિથી બળ્યો, શું બાળકો માબાપ પાસે, મેંદાન તો દીધું નહિ ને એકેક શ્લોક આપણો એક્સરે છે. શું ભાવો ભર્યા છે એમાં આટલો એકરાર કોણ કરે? મારો જન્મ નિષ્ફળ ગયો. દાનાદિ ચાર ધર્મો ન કર્યા, એક માર્ગને એક યોગને તો ચીટકી જ પડો, પ્રાર્થનારૂપે પણ પોતાના દોષનો સ્વીકાર કરો. જે દુર્ગુણ તમને સતાવતો હોય તે ભગવાન પાસે ગાયા કરો. જેની તમે પ્રાર્થના કરો તે સફળ થયા વિના ન જ રહે. પ્રયત્નો સાચા હોય તો કાંઈ જ અશક્ય નથી. ભિખારી બનીને પ્રભુ પાસે માંગતા રહો, માંગીને જ રહો. અબ સોંપ દિયા ઇસ જીવનકો, ભગવાન તુમારે ચરણો મેં. ભિખારીને શ્રદ્ધા હોય છે, તેથી શેઠ ના પાડે તો ય કાલાવાલા કર્યા જ કરે છે, અને પાછળ દોડીને જ બે ચાર પૈસા લઈને જ જંપે છે. દર્શનં દેવદેવસ્ય, દર્શને પાપનાશન
[[[[. તવા વે કારિ કા • રૂદ