________________
કુમારપાળના, આમરાજાના ગુરુ હતા. શિવાજીના ગુરુ સમર્થ સ્વામી રામદાસ હતા. અકબરને પણ ગુરુ વિના ન ચાલ્યું. સાચી સલાહ આપે એવા, પાપોથી નિવારણ કરે તેવા ગુરુ જોઈએ જ.
આત્મકલ્યાણની વાત ન હોય તેવા ગુરુ ન જોઈએ. આવો ભાઈ હરખા, આપણ બેઉ સરખા જેવી વાત ન ચાલે. કલ્યાણમિત્ર ગુરુ જોઈએ. તમારી શાતા-અશાતા ગુરુ ન પૂછે. ધર્મમાં ઉજમાળ રહો તેમ કહે. અને જે ધર્મમાં ઉજમાલ હોય તેની ચિંતા કરવાની ન હોય. સમતા, શાંતિ, સમાધિ, સદ્ગતિની ટિકિટ ગુરુ અપાવી દે છે. સુસ્થિત મહારાજાની નજર જોઈએ.
૭00 યોજન (પ૬૦૦ માઈલ) ભટકવું પણ સદ્ગુરુને શોધવા જવું. ગુરુ તરછોડી શકે પણ શિષ્ય છોડી શકતો નથી. છદ્મસ્થ અવસ્થા હોવાથી ક્યારેક ગુરુ શિષ્યને મનદુઃખ થઈ શકે, તેમ છતાં શિષ્યને સમર્પણ ભાવ હોવો જ જોઈએ. એક અક્ષરનું દાન કર્યું હોય તેને ભૂલે તો ય અનંત સંસારી થાય. ઉપકારીના ઉપકારને ક્યારેય ન ભૂલાય. આ હરામી જીવડાને ધર્મ આપનાર જ ઉપકારી છે. જન્મજન્માંતરમાં સાચી વસ્તુ હોય તો તે ધર્મ જ છે. ધર્મ જ સદ્દગતિ આપે છે. અર્થાતુ જેણે ધર્મ આપ્યો તેણે શું શું નથી આપ્યું ? ચામડીની છત્રી ભરાવો તો ય ઉપકાર ન વળે. ગુરુ પ્રત્યેના સમર્પણભાવમાં પાછું વળીને ન જોવાય.
ગુરુ ગૌતમ ત્રણ વરસના બાબલાની જેમ ગુરુના વિરહમાં રડ્યા હતા. ગુરુ પંપાળે ત્યારે વ્હાલા લાગે, ઠપકો આપે ત્યારે દવલા લાગે, આવા ગુરુ ન મનાય, ગુરુ તો દરવખતે વહાલા લાગવા જોઈએ. ગુરુ મહારાજના આશિષ તો બધાંને મળે પણ કોપ મળે ત્યારે ચહાના કપ જેવો મીઠો લાગવો જોઈએ. ઠપકો યોગ્યને જ અપાય. અયોગ્યને કદી પણ ન અપાય.
અશ્વને લગામ હોય, ખચ્ચરને ન હોય. સુશિષ્યને જ શિક્ષા હોય, કુશિષ્યને ન હોય. ગુરુ ટપલા ન મારે તો ચેલો તૈયાર થાય નહિ, અને ચેલો તૈયાર ન થાય તો માર્ગ ટકે નહિ. ગુરુ મારે તોય ગુરુ જ છે. કંટ્રોલ તો ગુરુના હાથમાં છે. નહિતર રાક્ષસીવૃત્તિઓ ખાઈ જાય.
હીરસૂરિ મહારાજના પાંચસો (શિષ્યોએ) પંન્યાસે એક એક ગ્રંથ રચ્યો હતો, પાંચસો રચાઈ ગયા, ગુરુ ન હોય તો આવા કાયદામાર્ગ કોણ નીકાળી શકે? ગુરુની ભક્તિદ્વારા કૃપા મળે છે. કૃપા આખા ભવચક્રનો નાશ કરે છે. અરિહંત ભગવાન માર્ગના સ્થાપકંખરા પણ સંચાલક તો ગુરુ જ હોય. તીર્થકરની પાસે સાધુ ન હોય તો તીર્થ ન ચાલે. પણ તારક તીર્થકરોનું પુન્ય જ એવું હોય છે કે, એવું ન જ બને.
મહાવીર પ્રભુ માટે એક દિવસનું આશ્ચર્ય બની ગયું. સાધુ તૈયાર થયા વિના જૈનશાસનની સ્થાપના ભગવાન પણ કરતા નથી. જિનશાસનના વફાદાર આચાર્યો થતા આવ્યા છે. જગદ્ગુરુ શ્રી હીરસૂરિજી મહારાજે સાધુઓને તૈયાર કર્યા, ત્રણસો વર્ષ તેમની જાહોજલાલી રહી. તિરંપિ સમાયોગે, મોકો જિણસાસણે ભણિઓ. દેવગુરુધર્મ ત્રણેનો સુમેળ જોઈએ. ગુરુભક્તિ કપરી અને મુશ્કેલ છે. દેવ તો વીતરાગ છે, ગુરુ આરાધક હોવા છતાં ક્યારેક પતન પામી જાય, શિલગ-પંથગજીનું દષ્ટાંત)
શેલગરિએ બાર વર્ષ દારૂ ઢીંચ્યો અને છ મહિના સુધી અનશન લઈને ભાડવા ડુંગરે મોક્ષ પધાર્યા. પથગજીએ ગુરુ પ્રત્યેનો બહુમાનભાવ સાચવી રાખ્યો તો ગુરુને ઠેકાણે લાવી શક્યા.
યે તન વિષકી વેલડી, ગુરુ અમૃતકી ખાન શિષ કટાયે ભી ગુરૂ મિલે, તો ભી સસ્તા જાન.
એકલવ્યે ગુરુની મૂર્તિથી પણ સાધના કરી. ચંડ પિ મિયં કરતિ સીસા. પ્રચંડ થયેલા ગુરુને પણ શાંત કરનાર શિષ્યની ભક્તિ હોય છે. આજના કાળમાં મિર્યાપિ ચંડ કરંતિ સીસા. આવું પણ બની શકે.
પંચપરમેષ્ઠિને પ્રાર્થના. - ' આપણને માર્ગમાં રાખી શકનાર હોય તો દેવગુરુની કૃપા છે. લાખો મરો તો મરજો પણ લાખોનો
