Tattvartha Karika

Author(s): Kirtipurnashreeji
Publisher: Kirtipurnashreeji

Page 49

તન મન વચન ધન દ્વારા પુન્ય બંધાય. (તનદ્વારા)
પુનીયાએ તનનો સદુપયોગ કર્યો હતો. આજની આવક આજે જ ભોગવતા પુનીયાએ મહાવીરના હૃદયમાં પ્રવેશ મેળવ્યો હતો. શ્રણિકને ત્યાં મોકલીને ભગવાને ત્રાગડો રચ્યો હતો, બાકી તો તેને સામાયિકની મહત્તા જ બતાવવી હતી. વેધકુમારની જેમ, પૂર્વના હાથીના ભવમાં જોરદાર પુન્યના ગોડાઉન ઊભા કરી દીધા. તનથી જ શુભ ઉપાર્જન કરી લીધું. સસલાને બચાવીને... પુન્યના ભંડાર ભરી લીધા. રાજા શ્રેણિકને ત્યાં અવતરી.... ભગવાન મહાવીરના શિષ્ય બની ગયા... સર્વવિરતિ ન લેવાય તો તનથી પુન્ય ઉત્પન્ન કર્યા કરો... તન ન ચાલે તેણ.... મનથી પુન્ય ઉત્પન્ન કરવું જોઈએ.
મનથી પુણ્ય
સત્કાર્યોની અનુમોદના કર્યા કરો. પત્રિકાઓને હાથ જોડો. માસક્ષમણ, અઠ્ઠાઈ કરનારને ધન્યવાદ આપતા જાઓ.
કરણ-કરાવણ-અનુમોદન
એક બાવો હતો, મઠમાં રોજ રામધૂન ચલાવે, મંજીરા વગાડે. રઘુપતિ રાઘવ ગાય. બાવાને લાગતું કે, ભગવાન આવશે. એક વેશ્યા સામે ઘરમાં રહે. બાવો રોજ મનથી વેશ્યાને ભાંડે. વેશ્યા રોજ બાવાની ભક્તિ વખાણે. ધન્ય છે બાવાને, હું તો લોહીના ધંધા કરૂં છું. બાવા કેવા ! ભગવાનની ભક્તિ કરે છે. એક દિવસ વિમાન આવ્યું, બાવો જવા તૈયાર થઈ ગયો, દેવદૂત બહાર કાઢે છે. વેશ્યાને વખાણે છે. ખાનાપીનારા ક્યારેક મોક્ષે પહોંચી જાય, તપ કરનારા ઇર્ષ્યાથી બળી જાય... કુરગડુ અને સાધુતપસ્વીની જેમ. હસનબસરી... આ જગતમાં કોણ કોણ બુરૂં છે તે જોવા નીકળેલો. એકવાર દરિયાકિનારે એક સ્ત્રી છે અને તેના ખોળામાં માથું મૂકીને એક યુવાન સૂતો છે. હસનબસ૨ી આ જોતાં હલી ગયો, એટલીવારમાં દરિયામાંથી બચાવો-બચાવોની બૂમ પડી, અન પેલો સૂતેલો યુવાન ઊઠીને બચાવવા દોડી ગયો, અને પેલાનો જાન બચાવી લીધો. આ તનનું સત્કાર્ય કહેવાય.
બૂરા દેખન મેં ચલ્યો, બૂરા દેખન ન કોય.
હસનને ક્યાંય બૂરાઈ ન દેખાઈ. સાગરના કિનારે રહેલો નાવિક દશને ડૂબતા બચાવીને પણ કાયાથી સત્કાર્ય કરી શકે છે. રીયલ પુન્ય કરીને પુન્યના પૂળા બાંધી લેવા જોઈએ. એક્ટીંગ મત કરો. સત્કાર્ય રીયલ જ કરો. ક્રોડો ખર્ચવાવાળો ભિખારી હોઈ શકે, પણ એક ચમચી ખર્ચીને પણ તરવાવાળો હોઈ શકે. પુન્યકર્મનો એક બોંબ ફૂટે ને લાખો પાપોના ફૂરચા ઊડે. ફટાકડા હોય તે ફૂટે પણ કેટલાક ફૂસ થઈ પાપોની તાકાત ચૂસ કરી નાખે.
જાય,
સ્વલ્પમલ્પસ્ય ધર્મસ્ય પ્રાયતે મહતો ભયાત્ ઃ અલ્પ એવો પણ ધર્મ મોટા ભયથી રક્ષણ કરે છે. કપર્દીયક્ષના પૂર્વભવનો નાનકડો ધર્મ ગંઠસીના પચ્ચકખાણનો પણ મોટો યક્ષ બનાવી દીધો આ નાનકડા ધર્મે. પૂર્વના વણકરને મહારાજે ધર્મ આપ્યો, માંસ-શરાબ ત્યાગ કર પણ તેને ન ગમ્યો, પછી તેને એક વસ ઉપર ગાંઠ વાળી આપી, ખાય પીએ ત્યારે ગાંઠ ખોલે અને વાળે. ગમતો ધર્મ આપ્યો. જૈનદર્શનમાં આને ગંઠસી પચ્ચકખાણ કહેવામાં આવે છે.
અંત સમયે ગાંઠ ખૂલતી નથી. બીજાએ વાળી આપી. મડાગાંઠ કહેવાય ખૂલે જ નહિ, મરવા પડ્યો પણ ગાંઠમાં ઘાલમેલ ન કરી. શુભધ્યાનમાં મરી કપર્દીયક્ષ થયો. નાની ગાંઠના નિયમથી પણ લાભ થઈ
તત્ત્વાય કારિકા
$ ૬