Tattvartha Karika

Author(s): Kirtipurnashreeji
Publisher: Kirtipurnashreeji

Page 15

પ્રવચન પાંચમું : ચારમંગલ મંગલં ભગવાન વીરો, મંગલ ગૌતમપ્રભુ
મંગલ સ્થૂલભદ્વાધાઃ જેનો ધર્મોડસ્તુ મંગલ. પરમાત્માના અનુગ્રહ વિના કોઈનો મોક્ષ શક્ય નથી. ન સ્વતઃ અનુગ્રહ વિના.
કોઈ કહે હું આગળ આવ્યો, મારી જાતમહેનતથી. બાપાએ તો અમને પહેરે કપડે બહાર કાઢી દીધાં હતાં પણ અમે મહેનત કરી આગળ આવી ગયા. પણ પ્રભુની કૃપા વિના કોઈ આગળ આવી શકે નહિ, અરિહંત પરમાત્મા જેવા કોઈ દયાળુ નથી. સંસારમાં જીવે ત્યાં સુધી સહાય કરે જાય, સિદ્ધ થયા બાદ પણ ત્યાં બેઠા બેઠા દયા વરસાવ્યા કરે, અને શાસન નામનું નાવડું ભવ્યજીવોને તારવા માટે મૂકીને જાય. " ભગવાને જો મારગ સ્થાપ્યો ન હોત તો ચૌદશ શું? આઠમ શું અને તેરસ શું એ ખબર જ ન હોત. જીવાદિ નવતત્ત્વો અને પુણ્યપાપ પણ ખબર ન પડત.
જો પરમાત્માનું શાસન ન મળ્યું હોત તો રોઝ જેવા અને આદિવાસી જેવા હોત, ભટકતા ભૂતડા જેવા હોત. આદિમાંથી માનવ બનવાનો ઉપકાર આ જૈન શાસનનો જ છે. જાનવરમાંથી મનુષ્ય બનાવનાર આ જૈનશાસન જ છે.
હું તમને ન ઓળખું, તમે મને ન ઓળખો પણ આપણે વગર ઓળખાણે ભાઈભાઈની જેમ સામસામે બેસીએ છીએ તો આ ભેગા કરનારૂં કયું તત્ત્વ છે ?
ઘરમાં છોકરું રડતું હશે તો શ્રાવિકા તમને અને બાળકને દૂધ અને ખોરાક નહિ આપે પણ અમને આપશે. સંઘને દેવગુરુ ધર્મનો નાતો છે. જેમ ધનિક થવાને ઇચ્છતો માણસ ઊંઘને ય ગણકારતો નથી.
એવરીથીંગ ઈઝ ઈન મની, આ જેમ મગજમાં બેસી ગયું તેમ ધર્મમાં પણ દઢ બની જાઓ.
આપણે ત્યાં રવિવારની રજા ન હતી, રવિવાર ક્રિશ્ચિયનનો હતો, પર્વતિથિઓની રજા આપણે ત્યાં રહેતી જ્યારથી રવિવારી રજા આવી ગઈ, ટી.વી. વિડિયો આવી ગયાં ત્યારથી રવિવારી આરાધના પણ જૈનોએ જતી કરી. અને અન્ય દિવસોમાં જીવોને વ્યાપારધંધા હોય છે. સમય બહુ ઓછો છે. સમય ગોયમ મા પમાયએ.
૫૦ હજાર શિષ્યોના ગુરૂ, નમ્ર, વિનયી, તપસ્વી એવા શિષ્યને પણ પ્રભુ પ્રમાદ ન કરવા જાગતા રાખતા. જિહાં જિહાં દિયે દિકખ, તિહાં તિહાં કેવલ ઉપજે એ.
આપણને પણ ગૌતમે એક દીક્ષા આપી દીધી હોત તો ન્યાલ થઈ જાત.
ભગવાન મહાવીર ચંપામાં વિહાર કરતા હતા. બીજી બાજુ પૃષ્ઠચંપા ન્ય હતી. ત્યાં ગાગલિ નામે રાજા હતા. સાલમહાસાલના મામા થાય. આ બંને ભગવાનના મુનિ હતા. ભાણિયાઓને થયું કે, મામા ક્યારે ધર્મ પામશે? એમ વિચારી પ્રભુ પાસે આજ્ઞા માગી, અમે મામાને ધર્મોપદેશ આપવા જઈએ ? ત્યારે ભગવાને કહ્યું, તમે ગૌતમને સાથે લઈ જાઓ. છઠના પારણે છઠ, અલમસ્ત કાયા, તેજનો અંબાર, મન:પર્યવજ્ઞાની આવા ગૌતમને લઈને બંને મુનિ પાછળ, ગૌતમ આગળ પહોંચી ગયા. સામૈયું થયું, આપણાં જ કમભાગ્ય, તેમના ચેલા બનવાનું સૌભાગ્ય પ્રાપ્ત ન થયું.
એક કલાકની દેશના ચાલી. ગૌતમસ્વામિના મુખમાંથી ફૂલડાં ખર્યા. દેશના સાંભળી ગાગલિ બોલ્યા, ભગવનું મમ મુંડાવેહ, પવાવેહ, વેષ સમપેહ. હે પ્રભો ! મને વેષ આપી દો.
તનવી' કાર કા ૦ ૧ ૨