Tattvartha Karika

Author(s): Kirtipurnashreeji
Publisher: Kirtipurnashreeji

Page 24

માનું નામ ઉમા હતું. પિતાનું નામ સ્વાતિ હતું. આ બંનેના નામથી ગુરુદેવે તેમનું નામ ઉમાસ્વાતિજી પાડ્યું. તેઓના ગુરુનું નામ ઘોષનંદી હતું. અને વિદ્યાગુરુનું નામ શ્રીમૂળ હતું. લગભગ ચૌદપૂર્વી હતા. જંબુદ્વીપપન્નતિ વિગેરે ગ્રંથો તેઓએ લખ્યા છે. સાયન્સનો વિષય તત્ત્વાર્થમાં લીધો છે. તત્ત્વાર્થે કમાલ કરી છે.
- આખા ગ્રંથના જર્મનીમાં, કર્ણાટકી, ઇંગ્લિશમાં અનુવાદો થયા. સંસ્કૃતમાં તો અનુવાદો છે જ.આપણે સાહિત્યથી કેટલા બધા ઉજળા અને સમૃદ્ધ છીએ. જૈનદર્શન સાહિત્યમાં ઘણું મોખરે છે. ભૂગોળ અને ખગોળ જૈનદર્શનમાં છે. ગણિતશાસ્ત્ર પણ જબ્બર છે.
સાયન્ટીસો કલાક, મિનિટ, સેકંડ કહે છે, ત્યારે જૈનદર્શન તેનાથી પણ સૂક્ષ્મ અણુ, પરમાણુ અને આંખના પલકારામાં વીતતા અસંખ્ય સમય બતાવે છે.
હજાર કમલની પાંખડી લઈએ અને એમાં કોઈ સોયો ભોકે, અને તે પાંખડી વીંધાઈ જાય, આંખના પલકારામાં વીંધાયેલી લાગે, જૈનદર્શન આને કહે છે કે પહેલી પાંખડી જે વિંધાઈ તે સમય પણ બદલાઈ જાય છે. સૂક્ષ્મ સમય જૈનદર્શનમાં જ છે.
સેકંડના અસંખ્યાતમા ભાગમાં પાંદડી વિંધાઈ જાય છે, સમય અલગ અલગ છે. પહેલી બીજી પાંખડી વીંધવામાં સમય જાય તે સેકંડનો અસંખ્યાતમો ભાગ જૈનદર્શને જ માન્યો છે.
(૧) ધર્મકથાનુયોગ - જ્ઞાતાધર્મકથા નામના આગમમાં સાડા ત્રણ ક્રોડ કથા હતી. બધી વિચ્છેદ પામી ગઈ. ઓગણીશ વાર્તાઓ જ બચી છે.
(૨) ગણિતાનુયોગ - ક્ષેત્રસમાસ, બૃહતસંગ્રહણી જેવા ગ્રંથોથી ભરેલો છે. (૩) દ્રવ્યાનુયોગ - દ્રવ્યાસ્તિકાયાદિ નિક્ષેપ મૂકેલા છે. (૪) ચરણ કરણાનુયોગ - આચારાંગાદિ. તેમાંથી આચાર મળે છે.
જૈન શાસન તીર્થોથી પણ સમૃદ્ધ છે. જૈનોનાં તીર્થોની તોલે કોઈ આવી ન શકે. પવિત્રતાના પૂંજ એમાં જ ભર્યા છે. ગિરિરાજ ચઢવા માંડો, મનના પરિણામ પલટાઈ જાય. સમેતશિખરજી કલ્યાણક ભૂમિ, ૨૦ ભગવાન મોક્ષે ગયા છે. પાવાપુરી, વીરની નિર્વાણભૂમિ, જલમંદિર પગલાં જોવા જેવાં છે. અઢી હજાર વર્ષની પવિત્રભૂમિ-પવિત્ર પરમાણથી ભરેલી છે.
. તમને વેકેશનમાં ઊટી અને ડુટી યાદ આવે છે. કુલ અને મનાલી યાદ આવે છે પણ તીર્થે જવું યાદ આવતું નથી. 1. ગિરનાર જાઓ. રહનેમિ અને રામતીની ગુફાઓ જુઓ. આવતી ચોવીશીના તીર્થકરો ત્યાં મોક્ષ જશે. શત્રુંજય મહાન પર્યત ઊભો છે. શંખેશ્વર જીવતી જાગતી જ્યોત છે. તીર્થોથી સમૃદ્ધ, ગ્રંથોથી સમૃદ્ધ છીએ. અગિયાર લાખ જૈનપ્રતો જર્મનીમાં પૈસાના જોરે ચાલી ગઈ છે ત્યાં.
ભગવાનની મૂર્તિ હોય, પણ તેને જણાવનાર ગ્રંથો જ ન હોય તો ભગવાનને કોણ ઓળખાવે ? હિંદુનાં મંદિરો અવશેષ જેવાં થઈ ગયાં. કેમકે, ગ્રંથો જ ટક્યા નથી. તેમના મંદિરોમાં દારૂ પીવાય છે, જુગાર રમાય છે. સૂઈ જાય છે, ખાય, પીએ આશાતના કરે છે. થુંકે છે. સારું છે કે, સંડાસબાથરૂમ નથી કરતા.
આપણે ત્યાં ભૂલથી પણ ખાવાની ચીજ કોઈ લઈ જાય તો ખાતા નથી.
જ્ઞાન ન હોય તો મંદિરની શુદ્ધિ પણ શી રીતે જાળવે? ભગવાનની ગેરહાજરીમાં જેમ મૂર્તિની જરૂર છે, તેટલું જ આગમ અનિવાર્ય જરૂરી છે.