________________
‘આદર્યું આચરણ લોક ઉપચારથી, શાસ્ત્ર અભ્યાસ પણ કાંઈ કીધો;
શુદ્ધ શ્રદ્ધાન વળી આત્મ અવલંબન વિણ,
તેહવો કાર્ય તેણે કો ન સીધો...'
અનુષ્ઠાનો પ્રભુએ બતાવેલાં કર્યાં; પણ તે લોકોને રીઝવવા માટે કર્યાં; શુદ્ધ શ્રદ્ધા અને આત્મગુણોનું અવલંબન ન થયું, અનુષ્ઠાન દ્વારા, તો કાર્યસિદ્ધિ ન થઈ.
શાસ્ત્રોનો અભ્યાસ કર્યો; પણ ત્યાંય શ્રદ્ધા અને આત્મગુણાવલંબન ન થયું તો એ એટલો કાર્યસાધક નહિ નીવડે.
પ્રભુનાં પ્યારાં અનુષ્ઠાનો એ જો મઝાની લંબાઈ છે, તો પ્રભુના પ્યારા શબ્દોનું, અહોભાવપૂર્વકનું, શ્રવણ કે વાંચન એ છે મઝાની પહોળાઈ; ઊંડાણ છે સ્વાનુભૂતિ.
શ્રદ્ધાપૂર્વકનું આત્મગુણાવલંબન એ છે ઊંડાણ.
લાગે કે આપણી સાધનાને લંબાઈ અને પહોળાઈ તો છે; ઊંડાણ નથી...
જોકે, ઊંડાણ અઘરું નથી એટલું, માત્ર આપણી દૃષ્ટિ એ ભણી ગઈ નથી.
ચાલો, એ દિશામાં ડગ માંડીએ.
શ્રદ્ધા : પ્રતીતિ. તમે કોઈ ગ્રન્થ વાંચતા હો ને ઝબકારો થાય કે આ તો બધું પરિચિત છે. અચ્છા, ક્યારે વાંચેલું ? કદાચ આ જન્મમાં પહેલી જ વાર આ ગ્રન્થ હાથમાં લીધો છે, પણ ગયા જન્મમાં વાંચેલો ને !
સમાધિ શતક ૧૨
