________________
સંત કબીરની મઝાની ઉલટ-વાણી યાદ આવે ઃ ‘મન્દિર પેસી ચિહું દિસિ ભીંજે, બાહિર રહે તે સૂખા...’ ઘરમાં પેઠો તે ભીંજાયો અને બહાર રહ્યો તે કોરો.
કયા ઘરની આ વાત છે ?
શરીર આદિના ઘરની આ વાત છે. મમત્વથી બંધાયા તો કર્મના વરસાદથી ભીંજાયા. મમત્વ નથી તો તમે કોરા...
સવાલ એ છે કે આ મમત્વને હટાવવું કેમ ? મનમાં જન્મોથી એક જે મમત્વની ગ્રન્થિ બંધાઈ ગઈ છે તેને દૂર કેમ કરવી ? કબીરજી એક કુશળ મનોવૈજ્ઞાનિકની અદાથી પ્રત્યુત્તર આપે છે ઃ ‘સિર મારે સો સદા સુખા રે, અનમારે સો દુખા.’ આવા ભ્રમણાયુક્ત મનને જે ઉડાવી દે તે જ સુખી... એવા મનને ન ઉડાવી શકે તે દુઃખી.
:
અષ્ટાવક્ર સંહિતા યાદ આવે : ‘બુદ્ધિપર્યન્તસંસારે, માયામાત્ર વિવર્તતે...' બુદ્ધિથી, કલ્પનાઓથી ઊભો થયેલ આ સંસાર. એમાં માત્ર માયાનો જ વિસ્તાર હોવાનો ને !
‘શુદ્ધ ભાવના એહુ.’
બુદ્ધિના આભાસી જગતની સામે શુદ્ધ ભાવનાનું મઝાનું વિશ્વ. દેહાદિકનો ભેદજ્ઞાનાભ્યાસ પલટાય છે ગુણોના અનુભવની ધારામાં...
મઝાની કડી પરમતારક શ્રી શીતલનાથજી પ્રભુની સ્તવનામાં મહોપાધ્યાય શ્રી યશોવિજય મહારાજે આપી છે : ‘વિષય લગન કી અગન
સમાધિ શતક
| re
