________________
દેખીતી રીતે, યોગીના પ્રત્યુત્તરમાં નિરહંકારની સુગંધ હતી. ચહેરા ૫૨ની એ મુસ્કાન, અસ્તિત્વમાંથી ઊઠતી સુગંધ. ખ્યાલ આવે કે ભીતર આનંદનો કેવો તો દરિયો ઊછળી રહ્યો હશે. કાંઠે આવતાં મોજાંને જોવામાંય જો આવો આહ્લાદ પ્રગટતો હોય તો ભીતર તો કેવું ઐશ્વર્ય હશે !
પરમ-તારક શાન્તિનાથ પ્રભુની સ્તવનામાં મહોપાધ્યાય યશોવિજય મહારાજ ભીતરની દુનિયાના ઐશ્વર્યની વાત લઈ આવ્યા છે.
હમ મગન ભયે પ્રભુધ્યાન મેં... બિસર ગઈ દુવિધા તન મન કી, અચિરાસુત ગુનગાનમેં....
... ચિદાનન્દકી મોજ મચી હૈ, સમતારસકે પાનમેં ...
‘હમ મગન ભયે...’ અત્યાર સુધી પર પદાર્થો અને ૫૨ વ્યક્તિત્વોમાં ઓતપ્રોત વ્યક્તિત્વ હવે પ્રભુના ધ્યાનમાં, પ્રભુના ગુણોની / સ્વરૂપની અનુભૂતિમાં ડૂબવા ચાહે છે.
અને એ ડૂબવાની ક્ષણોમાં શું ઘટિત થાય છે ? ‘બિસર ગઈ દુવિધા તનમનકી...’ ન તો શરીરના સ્તર પર કોઈ દુવિધા / તાણ રહી, ન મનના
સ્તર પર.
પ્રભુના ગુણોમાં ડૂબીને જ્યારે સાધક પોતાની ભીતર ડૂબ્યો અને પોતાના ગુણોનો રસાસ્વાદ એણે માણ્યો, ત્યાં પીડાનું અસ્તિત્વ કેવું ?
સમાધિ શતક
טיין
