________________
પેલા ભાઈ કહે : હું તો ચેઈન-સ્મોકર છું. રાત્રે પથારીમાં સૂતાં સૂતાંય બીડી પીતો હોઉં. ક્યારેય કશું થયું નથી. તમે ચિંતા ન રાખો. હું આ બાબતનો અનુભવી છું.
પરંતુ બનનારું બનીને જ રહ્યું. અચાનક હવાના ઝકોરે એક તણખો રૂના ઢગલામાં પડ્યો. રૂ ભડભડ સળગવા લાગ્યું. અપરાધી રંગેલા હાથે પકડાયો હતો. પોલીસે એને કોર્ટમાં હાજર કર્યો. મૅજિસ્ટ્રેટે જ્યારે તેને પૂછ્યું કે તારે તારા બચાવમાં કંઈ કહેવું છે ? ત્યારે એણે કહ્યું : નામદાર ! મારી ભૂલ છે એની ના નથી, પણ શું સંપૂર્ણતયા મારી જ ભૂલ છે ?
ન્યાયમૂર્તિએ કહ્યું : તું શું કહેવા માગે છે ? પેલો ભાઈ કહે : સાહેબ, સામે રૂ હતું માટે સળગ્યું, પણ જો પાણીનો હોજ હોત તો મારી દીવાસળી એને શું કરત ?
વાત વિચારપ્રેરક છે. ગુસ્સો પ્રબળ થઈ ઊઠે ત્યારે આપણને નિમિત્ત રૂપે સામાની દીવાસળી જેવી પ્રવૃત્તિ દેખાય છે. આપણો રૂનો ઢગલો દેખાય ખરો ?
એક ભાઈ મને કહે : સાહેબ, નિમિત્ત મળે તો જ મને ગુસ્સો આવે.. મેં પૂછ્યું : દરેક નિમિત્તોમાં ગુસ્સો આવે જ ? એમણે હા કહી ઉમેર્યું : એ મારી નિર્બળતા છે.
મેં એમને કહ્યું : ધારો કે તમારા દીકરાને નાનકડું ઑપરેશન કરાવવાનું હોય. તમે હૉસ્પિટલમાં ગયા. નિયત સમયે દીકરાને ઑપરેશન થિયેટરમાં લઈ જવાયો. એનેસ્થેસિયા અપાયો. ઑપરેશન થઈ ગયું. દીકરાને સ્પેશિયલ
સમાધિ શતક
| ૧૬૩
