________________
વિચારે છે મુનિરાજ : મારી આ કાયા અત્યારે અગ્નિકાયના જીવોની અને અન્ય ઊડતા, પડી રહેલા જીવોની વિરાધનાનું કેન્દ્ર બની રહી છે.
આગ શરીરને સળગાવી રહી હોય ત્યારે આ વિચાર... ક્ષમાભાવની કેટલી તીવ્રતા !
અસાધક પદાર્થોને છોડશે અને પકડશે. તેની યાત્રા બહાર જ બહાર છે.
સાધકની યાત્રા કેવી છે ? ‘કુશલ અન્તરંગ.’ સાધક સાધનાને પુષ્ટ કરવા મથે છે અને વિભાવને / અસાધનાને દૂર કરવા મથતો હોય છે. એની યાત્રા સૂક્ષ્મ યાત્રા છે. વિભાવ જેનાથી પણ પુષ્ટ થતો હોય, તેવા કારણને તે ટાળી દેશે. રાગ પીડતો હોય તો રાગને અને દ્વેષ પીડતો હોય તો દ્વેષને દૂર કરવા તે કોશિશ કરશે.
યોગસિદ્ધને તો ના કશું છોડવાનું છે. ન કંઈ ગ્રહણ કરવાનું છે. છોડવાનું છૂટી ગયું. જેમ કે, નિર્મોહની સાધનાના સંદર્ભે વિચારીએ તો, બારમે ગુણસ્થાનકે કે તેરમે ગુણસ્થાનકે રહેલ મહાત્માને શું છોડવાનું રહ્યું ? પરમ ઉદાસીનભાવની સ્થિતિ રહ્યા કરવાની છે. એટલે છઢે કે સાતમે ગુણસ્થાનકે જે ઉદાસીનભાવ છે, એ એમને પકડવાનો નથી... મોહ એમને છોડવાનો નથી.
પરમ મુનિત્વની દશામાં સંગ કોનો, ત્યાગ કોનો ? ‘બાહિર-અંતર સિદ્ધ- કું, નહિ ત્યાગ અરુ સંગ...’
સમાધિ શતક
૧૭૫
|૧૭
