________________
આ પૃષ્ઠભૂ પર કડીને લઈએ : ‘મોહ બાગુરી જાલ મન, તામેં મૃગ મત હોઉ; યામેં જે મુનિ નિવ પરે, તાકું અસુખ ન કોઉ...'
મોહ રૂપી પારધી પ્રારંભિક સાધક રૂપી હરણને મનની જાળ વડે પકડવાના પ્રયત્નો કરે છે. એ મનની જાળમાં જે ફસાતા નથી, એ મુનિને ક્યારેય પીડા નથી હોતી.
મનની જાળ ક્યારે સાધકને ફસાવે ? જ્યારે એ ઈચ્છાના દર્દથી પીડાતો હોય ત્યારે... ‘મને આ ગમે...' આ એવા દર્દીનું ધ્રુવ પદ હોય છે. ‘મને આ ગમે...’ ‘મને આ ફાવે.’
આમાં એક જ કાનો ઉમેરી દેવાય તો... ? ‘મને'ને બદલે ‘માને’...... ‘મા’ને જે ગમે તે કરવું છે... પ્રભુમાને અને ગુરુમાને ગમે તે જ કરવું છે. બસ, મનની જાળમાં હવે સાધક ક્યારેય નહિ ફસાય.
સમાધિ શતક
૧૩૦
