________________
યોગ-પ્રશિક્ષકે મને કહ્યું ઃ તમારું પ્રવચન આજે મેં સાંભળ્યું. મારે એક વાત તમને પૂછવી છે : પ્રવચન સારું અપાયું હોય તો તમને શો ભાવ ઊઠે ? અને બરોબર ન ગયું હોય તો...?
મેં કહ્યું ઃ સારું પ્રવચન ગયું હોય તો અહંકાર ઊઠે. નહિતર,ગ્લાનિ.
એમણે મને સરસ વાત કહેલી. તેઓ કહે : તમારી સભામાં બસો-ત્રણસો શ્રોતાઓ હશે. એટલા શ્રોતાઓ ખુશ થાય કે નાખુશ; શો ફરક પડે ? બે- ચાર લાખ માણસોને પોતાની વાણી વડે ડોલાવનાર વક્તા કદાચ અહંકાર કરે, તો તેના અહંકારનું Status કહેવાય... આમાં તમારા અહંકારનું સ્ટેટસ શું ?
મને આ વાત બહુ જ ગમી ગઈ. થયું કે આટલી નાની વાતમાં અહંકાર; ખૂંચે તેવી વસ્તુ નથી ?
મિલારેપાની વાત યાદ આવે.
મિલારેપા અત્યંત વિદ્વાન. સાધનાની અદમ્ય ભૂખ જાગી. ગયા તેઓ નારોપા ગુરુ પાસે. કહ્યું : મને સાધનાદીક્ષા આપો ! ગુરુ તો ચહેરો જોઈને નક્કી કરે છે કે અહંકારમયી આ ચેતના છે. એના આ ‘હું’ને કાઢી નખાય, તો સાધના આપી શકાય.
ગુરુએ કરેલો પ્રયોગ મઝાનો હતો. તેમણે મિલારેપાને કહ્યું : આશ્રમમાં એક કુટિર બનાવવાની છે. બાજુના પહાડમાંથી પથ્થરો તોડીને ગાડામાં ભરી લઈ આવ !
સમાધિ શતક
૧૩૯
