________________
પરમાત્માએ જ્ઞાન આપ્યું. એમના પ્રતિનિધિ સમા સદ્ગુરુઓએ જ્ઞાન આપ્યું. બધું જ્યારે એમનું જ છે, ત્યારે આપણું કૃતિત્વ – પ્રવચન આદિમાં ક્યાં રહે છે ?
-
તો, આ મઝાની ક્ષણો હોય છે, જ્યારે ક્રિયા છે, કર્તા નથી. બોલાઈ રહ્યું છે. બોલનાર અદૃશ્ય છે. તમારું કૃતિત્વ નથી ને !
તમારું કૃતિત્વ ઊડ્યું, તમે દ્રષ્ટાભાવમાં આવ્યા; વૈભાવિક કાર્યો નિરર્થક નિરર્થક લાગ્યા કરશે. લાગે કે કૃતિત્વના કેટલા છીછરા પાણીમાં કેટલી ખરાબ રીતે ડૂબ્યા હતા આપણે ?
આ પૃષ્ઠભૂ પર કડીને જોઈએ : ‘ભવપ્રપંચ મન-જાળકી, બાજી જૂઠી મૂળ; ચાર પાંચ દિન ખુશ લગે, અંત ધૂળકી ધૂળ...’
સંસારનો વિસ્તાર જેનાથી થયો એ આ મન... શો અર્થ આ મનનો ? મન કૃતિત્વમાં રાચે : ‘મેં આ કર્યું...’ અને જો એનો પ્રતિવાદ થશે તો...? સામાજિક ક્રિયા-કલાપોમાં આવી ઘટનાઓ ઘટતી ઘણી વાર આપણે જોઈએ છીએ. એક વ્યક્તિને લાગે કે પોતે આ કાર્ય સરસ રીતે કર્યું છે. બીજાઓને એવું ન લાગે. એ લોકો એનો વિરોધ કરે. પેલી વ્યક્તિ હતાશ થઈ જાય.
કડી કહે છે : ‘ચાર પાંચ દિન ખુશ લગે, અંત ધૂળકી ધૂળ...' શો અર્થ આ ચાર દિવસની ચાંદનીનો ?
હકીકતમાં, ચાર-પાંચ દિવસ પણ મોટો સમયગાળો છે. એક પણ વૈભાવિક કૃતિત્વમાં તમને થોડો સમય પ્રસન્નતા આપવાની પણ ક્ષમતા છે ખરી ?
સમાધિ શતક ૧૨૫
