________________
દર્પણ ઝાંખું શી રીતે પડે છે, તે તમારા ખ્યાલમાં છે. વરાળથી, મોઢાની બાષ્પથી તે ઝાંખું પડે.
અનાદિની વાસના જ્યારે બહાર નીકળે છે ત્યારે મનનું દર્પણ ઝાંખું પડે છે. ગુરુ એ દર્પણને સ્વચ્છ બનાવે છે.
કેવો આ ખેલ ! : ગુરુ પોંછ્યા કરે મનના દર્પણને. ને આપણે મલિન બનાવ્યા કરીએ.
ધ્રૂજી જવાય : ગુરુચેતનાનો આપણે કેટલો અનાદર કર્યો ? ગુરુચેતના અકારણ આપણા પર વાત્સલ્ય વરસાવ્યા કરે, ને આપણે કોરાકટ રહ્યા કરીએ.
શિષ્ય ગુરુદેવના વાત્સલ્યમય નેણને અપલક રીતે જોતો હોય ત્યારે પ્રભુની ઝલકને તે પામી ૨હે છે.
ભક્ત અખાની વાણી યાદ આવે : ‘બિંબ જોવાય પ્રતિબિંબ વડે, તિમ પ્રભુ જોવાય ગુરુ વડે; તે પ્રતિબિંબ જિહાં ઝળકે બહુ, તે માટે ગુરુને ગોવિન્દ કહ્યું...’ ગુરુની આંખોમાં પ્રભુની છબી ઝલકે.
ઐશ્વર્ય તરફ ઝૂકતી ભક્તિ. ઐશ્વર્યે મઢી ભક્તિ. પ્રભુના ઐશ્વર્યમાં ખોવાઈ જવું.
રૂપ-ઐશ્વર્ય, પ્રાતિહાર્ય-ઐશ્વર્ય... એ સમવસરણ... પ્રભુનું ભુવન- વિમોહન રૂપ. તમે જોયા જ કરો, જોયા જ કરો.
સમાધિ શતક
| ૧૦૨
