Paumsiri Chariu

Author(s): Dhahil Kavi, Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 45

१८
पद्मश्रीचरित नर्तको, चारणो अने बंदिओ त्यां सत्पुरुषर्नु चरित नृत्यरूपक वडे भजवता. उत्तम संगीतना नादथी व्याप्त, हर्ष वडे अने उत्तम राजा (स्वर्गपक्षे, देवो अथवा सुरा) वडे युक्त ते जाणे के पृथ्वी उपर उतरेलुं स्वर्ग हतो.
कडवक ३ ते देशमां व संतपुर नामे देवोना नगर जेवु उत्तम नगर हतुं. ते उंडा जळवाळी पहोळी खाईवाळ हतुं; तेनो ऊंचो दुर्ग शत्रुसेनाथी ओळंगी शकातो न हतो; ज्यां मोती, मणि अने परवाळांवडे युक्त समुद्र समी बजार हती; कुंदपुष्प अने चंद्र जेवा श्वेत अने सूर्यना रथना घोडाने (पण) जेना शिखरनी टोच नडे तेटला ऊंचा जिनमंदिरो हतां; रति जेवी रूपाळी, विलास अने स्मित सहित बोलती नमणी सुंदरीओ हती; लोको दारिद्यथी मुक्त, मोहरहित, कंदर्पनी कांतिनी स्पर्धा करे तेवा रूपाळा, उत्तम कळा, विनय, दाक्षिण्य, दान अने अभिमानथी युक्त अने गुणनां निधान हता; इंद्रनीलना किरण(?) थी (व्याप्त) सेंकडो शिखर रूपी मेघवाळा, मणिकिरणोथी रचायेला इंद्रधनुषनी शोभावाळा, मृदंगना निनादरूपी गंभीर गर्जना वाळा, सुवर्णसमी कांतिवाळी स्त्रीओ रूपी वीजळीवाळा, निर्मळ मोतीना प्रसरेला पाणीवाळा, कपूरनी सुवासरूपी शीतल पवनवाळा, मरकत मणिना किरणरूपी तृणांकुरवाळा, श्वेत चामरना समूहरूपी लटकती माळाओवाळा, प्रावृट् (वरसाद) जेवो ज्यां विशाळ प्रासाद (राजमहेल)हतो. मरकतमणिना हारो वडे, उत्तम बगीचाओ वडे, सुकुमार कदलीगृहो अने लतागृहो वडे, खीलेला कमळो वडे, हंसोना समूह वडे अने वाव तथा सरोवरो वडे ते मंडित हतुं.
कडवक ४ त्यां जि त शत्रु नामे अति बळवान, अने दर्पथी उद्धत शत्रुरूपी हाथीओ प्रत्ये सिंह समान राजा हतो. तेने मन्मथ नी भार्या (र ति) जेवी रूपवती लीला व ती नामे स्त्री हती. ते नगरमां धन से न नामे एक मोटो शेठ हतो. वैभवमां कुबे र पण तेनाथी उतरतो हतो. रावलि (स्यणावलि ?) नामे तेनी पतिनिष्ठ प्रिय स्त्री हती. तेमने धन दत्त अने धनाव ह बे पुत्र हता, (अने) प्राणथी पण प्रिय धन श्री नामे पुत्री हती. तिलोत्तमा ने रंभा ने हसी काढे तेवू तेनुं रूप हतुं. तेनुं ललाट सुकुमार काळा वालथी विशिष्ट हतुं. चंद्रने हसी काढे तेवू तेनुं वदनारविंद हतु. (त्रण) भुवननी लक्ष्मी जाणे के न होय तेम तेनी कमळपत्रसमी आंखो हती. तेनां गाल लटकतां कुंडलथी प्रकाशित हता. तेनी श्वेत दंतपंक्ति कांतिथी चळकती हती. बिंब समान तेनो अधरोष्ठ अने उत्तम शंख समान तेनो कंठ हतो. तुंग स्तनभार अने पातळी त्रिवली रेखाओ हती. नितंब विशाळ अने गति मंथर हती. प्रशस्त लक्षण युक्त रतुमडा हाथ, अने बाल कदलीने ऊतारी पाडे तेवा पुष्ट उरुस्तंभ हता. शुद्ध कनक जेवी गौर, मुनिओना ये चित्तने चोरी ले तेवी, सौभाग्यनी खाण, अतिशय मधुर वाणी बोलती, रूपथी र ति नो (पण) तिरस्कार करी शकती ते सुंदरी, नवयौवनरूपी सज करेला रथ वाळा, मोटा माहात्म्य वाळा, देवोना ये दर्पनुं खंडन करनारा मन्मथ ना हाथमा रहेली भल्ली ज जाणे के हती.
कडवक ५ नयनने आनंद आपे तेतो वै श्रवण नो पुत्र शंकर तेने परण्यो. पण तेना शरीरने असाध्य व्याधि लागु पड्यो अने ते(ध न श्री)नो पति एकाएक अकाळे ज (?) मृत्यु पाम्यो. आंसु सारती ते करुण आक्रंद करवा लागी, “ नाथ, मारे शरण विनानीने शरण कोर्नु (रह्यु)? लक्षण विनानी हुँ, कहे, क्या जाउं ? स्वामिन् , तारा विरहमा एक क्षण पण हुं नहीं जीतुं". प्राणत्याग करती तेने तेना भाईओए गद्गद कंठे पगे पडीने अटकावीः "धन श्री, तुं रो मा. शोक मुकी दे. प्राणत्याग