Paumsiri Chariu

Author(s): Dhahil Kavi, Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 54

द्वितीय संधि
२७ मनमा विचारवा लाग्यो, "लावण्यपूर्ण, कुंद समान श्वेत दांतवाळी, नवोदित मन्मथनी पताका समी, उन्नत पयोधर वाळी, अने कनकवर्णी आ बाळा जेनी स्त्री थशे तेना पर (साक्षात्) काम देव ज प्रसन्न थया मानवा;" "आ जेनो पति थशे ते नारी धन्य (बनी जशे). मने लागे छे के जगतमा ते ज सौभाग्यवती हशे. जेनो पुण्यराशि मोटो हशे (तेनो ज) आ पति थशे. हुं तो भा युवाननी दासी थवार्नु (पण) पसंद करूं.” र ति अने मन्मथ सरखा रूपवाळी ते बने मनमां आनंद पाम्यां. बंने रोमांचित थयां (?), जाणे के अमीरसथी (अमृत समान प्रेमथी) भीजाया न होय !
कड व क १० परिजनोनां मनरूपी समुद्ने आनंदित करतो ते बंनेनो अनुरागरूपी चंद्र वृद्धि पामतो हतो तेवामा पभ श्री नी धात्री नामे सु वे गा पवननी झडपे (त्यां) आवी. तेणे पद्म श्री नो हाथ पकडी कथु, "बेटा, मातुश्री बोलावे छे. वत्स, जलदी चाल. बापुजी तेम ज बीजां संबंधीओ जमवा माटे तारी वाट जोई रह्यो छे." एटले उद्विग्न चित्ते (ते) बाळाए कडं, "माने खबर कर के आ (हं) आवी." धात्री चाली गई. (पद्मश्रीनो) हृदयभाव जाणी (तेनी) सखी बोली, "हे महानुभाव, मारं कहेQ सांभळो. मारी प्रियसखीने रजा आपो. अमे घेर जईये. कुमार समुद्र दत्त, सांभळो. दिनप्रतिदिन स्नेह वधतो रहे ते प्रमाणे दररोज तमारा कुशळसमा. चार कहेवरावता रहेशो. सजनोने वारंवार शुं कहीये? कुमार, मारी प्रियसखीन तमे (ज) शरण छो." एटले कुमार कहेवा लाग्यो, "बहेन, त्रिभुवनमल्ल काम देव कटिबद्ध थयो होवाथी आ (तमारी) अभ्यर्थना बने पक्षने सरखी (लागु पडे) छे. हे सुंदरी, घेर जाओ. (आपणे) फरी मळ\." कुमारे जाणे के कुमारी(पद्मश्री)नुं मन हरी लीधुं, अने तेने (पोतान) हृदय तेणे सोंपी दीधुं. शंख नी पुत्री साव शून्यमने घर तरफ चाली.
कडवक ११ घणा वखत सुधी कुमारने अनुरागथी जोई रह्या पछी केमेय क्रीने ते उपवनमाथी नीकळी. जाणे के कोई मोटो वळगाड वळग्यो होय तेम पद्मश्री चालवा मांडती, (वळी) उभी रहेती, पाछी वळती, (वळी) चाल ती. सुनमुन अने उद्विग्न एवी ते घरे पहोंची. मनमां खूब विषाद पामती एवी तेनी आंखो टपकवा लागी. ते बाळा सुंवाला पलंग पर आडी पडी
-जाणे के सूर्यकिरणोए करीने म्लान थयेली कुसुममाळा. न खावानी इच्छा करती के न पीवानी. पोताने ते मरेला जेवी ज मानवा लागी. स्नान, तांबूल, फूल (बधुं य तेणे) तज्यु. डाळभूली वांदरी जेवी ते थई रही. चंदना खंड समान गोरा गालवाळी ते सखीनी साथे चकडोळ पर पण न चडती. कंकण, हार, दोरो, हरिचंदन, केसर अने झीणां चीर तेने झेर जेवां लागतां. रागमां, वीणामां के ...... मां तेनुं चित्त लागतुं नही. चित्रविचित्र पत्रछेद्य पण तैयार न करती. न वांचती, न नृत्य करती के न हसती, न शुकसारिकाने बोलावती. कस्तूरीमृगना बच्चानी पण संभाळ न लेती. (आम) तेणे बधाये सुखभोग तजी दीधा. वारंवार मूछी पामती, खिन्न थती, रडती, मन्मथ ना बाणथी वींधायला मनवाली ते बाळाना अंगमां कोई असह्य संताप वृद्धि पामतो गयो.
कड व क १२ आसनमां, शयनमा, महेलमां, उद्यानमां, वृक्षोमां, ............, मंडपमा, रथमां, वाह. नमा, सरोवरमां, देवळमां, के नवाणमां,-(क्यांये) तेनुं मन चोंटतुं नहीं. चंद्रकिरणनो संग तेने न गमतो. शीतोपचारथी पण तेना शरीरमां दाह थतो. कमलिनीपत्र, शिरीष, कमळतंतु, पुष्पहार, चंदनरस अने शीतळ कपूरनो गाढो(लेप)-सखीओ वड़े करातो आ बधो शीतोपचार