Paumsiri Chariu

Author(s): Dhahil Kavi, Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 120

टिप्पण
५९. निमूल 'निर्मूलन'ना अर्थमां अजाभ्यो शब्द छे.
६१. जाहि ने बदले जहिँ वांचतां मात्रादोष टळे छे अने अर्थ बेसे छे.
८०. वर - सिरिय नाहु एम जुदा शब्दो लेतां सिरिय षष्ठीनुं रूप गणी शकाय .
९१. समुह = संमुह ( संमुख) 'सामुं.'
९८. जासुने बदले तासु होय तो ज अर्थ बेसे छे.
९९. मुहुने बदले महु वांच.
१०९. जुयं तह ए मळे जुयन्नह 'जुवाननी' एनो भ्रष्ट पाठ छे एम धारीने अर्थ कर्यो छे. ११७-११८. सुणहि कुमार समुद्ददत्त एने बच्चे मूकेला parenthetic वाक्य तरीके लेवानुं छे. वाक्यरचना आ प्रमाणे छे : कुमार समुद्ददत्त, सुणहि । जह पइदियहु सणेहु विवइ, तह स- कुसल -वत्त अणुदियहु कहावहि ।
११९. वुच्चहिं ए मूळ पाठ ज बरोबर जे. वुच्चाइँ एम जे सुधार्युं छे ते बिनजरूरी छे.
१२०. सुद्धसामी ए. भ्रष्ट पाउने बदले मूळमां सुड्डु मामि होय. सुड्डु ए साणद्धइ साथै लई शकाय. मामि सखीने संबोधवामां वपराय छे.
४५
१२५. मूळ पाठ निवन्न ( - निषण्ण 'बेठी, आडी पडी' ) बरोबर छे, निविन्न ए सुधारो
अनावश्यक.
१२८. मूळमां डालिचुक्क छे, पण फुल्ल-चुक्कनो प्रास शक्य नधी, एटले भुल्ल पाटनी कल्पना करी छे. मूळ भुल्लनो चुक्क एवो कोईए हांसियामां अर्थ लख्यो होय अने पछी भुल्लनु स्थान चुक्क ले ए समजी शकाय तेनुं छे.
१३३. भायइ = भावइ=भावयति.
१३८. तुसार ( तुषार ) = 'कपूर'. एटले घणतुसार- 'कपूरनो घाटो लेप' एवो अर्थ कर्यो छे. १४०. अवलोयहिने स्थाने अवलोयइ वांच.
१४९. पाठ भ्रष्ट छे. भग्गंगुलि ने स्थाने मूळमां भुग्गंगुलि (भुग्नाङ्गुलि ) ' वक्र करेली आंगळी वाळो' होय.
९४६. जलण- समाण फुलिंग कर एम छूटं पाडी वांचवं. जलण- समाण ए अहीं कामदेवनुं संबोधन छे.
१५१. कुंजरवरने बदले कुंजरकर जोईए.
१६१. अवहियमणि कन्न मुहुत्त देह ए कविए श्रोताओने संबोधेलं वाक्य छे- हे श्रोताजनो, घडीक एकचित्त थई तमे सांभळो, कुमारनी अवस्था पण केवी हती ए हुं हवे वर्णयुं छं. १९७. स्पष्ट अर्थ घटावी शकातो नथी.
२०९-२१०. मउड शब्द त्रण वार आवे छे ए हकीकत अहीं पाठ भ्रष्ट होवानी सूचक छे. २१४. तिप्पसत्थुने बदले विष्प - सत्थु (विप्रसार्थम्) वांचवं.
२१७. संजमियने बदले संजणिय वांचवं.
२१८. उत्तरार्धमा एक मात्रा ओछी छे.
२५०. संदर्भने आधारे, अने प्रस्तुत काव्यमां ज अन्यत्र आवता उल्लेखोने आधारे धवलच्छि ( धवलाक्षी ) = 'लक्ष्मी' अने सुवच्छ (सुवक्षस् ? ) - 'विष्णु' एम अर्थ कर्यो छे. २५२. चंदलेह ( चन्द्रलेखा ) = शशिलेखा.