Paumsiri Chariu

Author(s): Dhahil Kavi, Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 61

पद्मश्रीचरित
भयंकर लागतो हतो, कोपेला कृतांतनी जेम जेनी सामे जोवु कठिन हतुं, कोपने लीधे जेनुं नाक फूलतुं हतुं, जेणे होठ दबाव्यो हतो, साक्षात् शनिश्वर जेवी जेनी क्रूर दृष्टि हती (एवा कुमारने जोयो). एनुं भीषण रूप निहाळीने, जेम गजेंद्रथी वनलता बीवे, जेम दुर्वातथी मंजरी बीवे, जेम चंद्रथी कमलिनी बीवे, जेम कलंकथी कुलवधू बीवे, जेम गरुडथी नागण बीवे, जेम वाघथी हरणी बीवे, जेम वज्रथी शैलमूर्ति बीवे, जेम अकार्यथी मुनिश्रेष्ठ बीवे, जेम सती असतीनां संगथी बीवे, जेम देडकी सापथी बीवे, जेम चक्रवाकी सांजना समयथी बीवे, जेम ढेल बिलाडाथी बीवे, जेम राजहंसी वादळांथी बीवे, जेम वसुंधरा प्रलयथी बीवे, जेम विध्यने विशे हाथणी तीक्ष्ण नहोरवाळा सिंहथी बीवे, तेम ते बाळानुं चित्त धूज्यु.
कडवक ९ पतिने बोलायो पण ते बोल्यो नहीं. हाथ मस्तक पर मूकी स्त्री बोली, "हे स्वामिश्रेष्ठ, में क्यो अविनय कर्यो ?” क्रोधे भरायेला तेणे ते बाळाने उत्तर दीधो, “दुःशीला, मारी दृष्टि सामेथी दूर था, नहीं तो तुं वणखूट्ये मरीश." कदी न सांभळेलु (वेण) सांभळीने घणा वासथी जेनां गात्र कंपतां हतां, तेवी ते स्त्री, वज्राघातथी कुलपर्वतनुं शरीर पडे तेम तरत ज मूर्छा खाईने धरणीतळ पर पडी. लांबा वखते भानमा आवतां ते ऊठी, ने हाथमा सुखकमळ मूकी खूब रडी. दुःखी हरणीनी जेवी स्थितिमा ते बाळा हती. करुणनी वृद्धि थाय तेम (?) जलदी वहाणुं वायु. जेम पद्मश्री ना शरीरमाथी, तेम आकाशमाथी, चंद्गनी कांति सरी गई. जेम (तेनु) विषयसुख, तेम अंधारानो ओघ नासी गयो. जेम (तेनो) मोह, तेम कूकडानो शोर प्रसरवा लाग्यो. आकाशमां चंद्र पण निस्तेज बनी गयो (?). जेवी रीते (तेनो) शोक वधतो हतो, तेवी रीते चक्रवाक आनंदित थवा लाग्यो (?). जेम तेना नयन, तेम कुमुदो बीडायां लाग्यां. जेम (तेनी) आशा, तेम दिशाओ लंबावा लागी.जेम संतापनो, तेम अरुणनो, उदय थयो. जेम......बुद्धि, तेम रात्रीनो क्षय थवा लाग्यो. जेम हर्ष चाली गयो, तेम कुमार पोताने देश चाली नीकळ्यो. जेम दुर्भाग्य, तेम ते उत्तम बालानुं......पृथ्वीतळ पर रद्यु.
कड व क १० (ते विलाप करवा लागी,) “मनमां दुर्वचनरूपी शल्य भोंकीने, करुण रुदन करती मने तजी दईने, जेनो स्नेह सरी गयो छे तेवो मारो पति (पोताने) घरे चाल्यो गयो. में हताशे क्युं पाप कर्यु हशे ? मारा नाथ आवशे ए (आशा)थी हुं प्राण धारण करी रही हती. में कदीये तमारी भाज्ञानुं खंडन कर्यु नथी. स्वामी, में न करवानुं कर्यु छे एम तमने कोईके झुटुं संभळाव्यु (?). विरहना संतापे तपेली हुं करेणनी माळानी जेम सुकाई गई छु; नहीं के हुँ तमारा तरफ विरक्त छु." दुर्वातथी झपटायेली मंजरीनी जेम म्लान, ऊखडी गयेला दंतूशळवाळी हाथणीनी जेवी, ऊखडी गयेला फणामणिवाळी नागणनी जेवी, निस्तेज, दीन, भयथी धूजतां अंगवाळी ते शीलवती वस्त्रना छेडाथी आंखो लोती वासगृहमांथी नीकळी. पूछपरछ करी एटले (?) तेणे वडिलोने वात करी. (तेमणे) कुमारनी तपास करावी, (पण) ते क्यांय जोवामां न आव्यो. ते महा भयंकर शोकसागरमां फेंकाई. विचित्र (?) दुर्भाग्यरूपी शल्यथी ते वींधाई गई. जेम विषमंजरीने भ्रमरो तजी दे, जेम तमरा सूर्यनी कांतिने तजी दे, जेम पिशुनो सज्जनगोष्टीने तजी दे, जेम हरण सिंहनी दृष्टिथी दूर रहे, तेम बधां सुखथी ते तजाई. तेनी यौवनश्री निष्फळ जेवी बनी गई. पति प्रवासे जतां पद्मश्री दिव्य दृष्टि वाळा जिननुं मनमा ध्यान धरवा लागी.
तृतीय संधि समाप्त