Paumsiri Chariu

Author(s): Dhahil Kavi, Jinvijay
Publisher: Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai

Page 56

द्वितीय संधि
कड व क १६ एटले सार्थवाह बोल्यो, "शं ख, जे कामे हुं आव्यो छु, ते सांभळो. मारो पुत्र गुणरूपी रत्ननो समुद्र छे, तेम ज नवयौवन, कळा अने ज्ञानथी युक्त छे. तेनी वेरे तारी पुत्री पभ श्री आप............." (शं खे) सगांस्नेहीओनी अने पोतानी पत्नीनी सलाह पूछी अने बधा संबंधीओने वात करी. (पछी) सार्थवाहना पुत्रने पोताना प्राणथी प्रिय कन्या पद्मश्री नुं वाग्दान कयु. बनेनां मन आनंदित थयां. तरत ज चार वेदना जाणनार, निर्विकार, अने ज्योतिषशास्त्रमा पारंगत एवा जोशीने (बोलावी) तेमणे पुछाव्यु. श्रम लई गणतरी करीने ते गुणवान जोशी तेमने स्पष्टपणे कहेवा लाग्यो, “पंचमी तिथि, शुभ गुरुवार, हस्त नक्षत्र, (ने) उत्तम एवो शिव योग-(आ मुहूर्त) खूब ज सुंदर अने कन्यानुं कल्याण करनारं तेम ज सौभाग्य, ऋद्धि, मंगळ अने सुख करनारुं छे. सौभाग्ययुक्त आ लग्न बधा दोषने टाळनारुं छे. आधी रीते आवेलुं बीजं लग्न नहीं मळे."
कडवक १७ बंने जणे ब्राह्मणन सन्मान कयु. एटले ते आशीश दई पोताना घर तरफ गयो. (पछी) ऊंचा प्रासादोने धोळ थवा लाग्यो. उज्वळ चित्रो दोरावा लाग्यां. रंगरंगना साथिया पुरावा लाग्या. बहु जायफळ (?).........कपूरना तेलनी उत्कट सुवासवाळां केसर अने चंदन वटावा लाग्यां. वस्त्र भने आभूषण अणावा लाग्या. विधविध कौतुक थवा लाग्यां. खावापीवानी वस्तुओ लवावा लागी. सुहृदो ने स्वजनोने निमंत्रण जवा लाग्यां. झाडनां कोमळ पांदडां अने माळाओ सहित मोटो जब्बर सुंदर मंडप बांध्यो. तेमां कांचनना रम्य कळशो राखवामां आध्या (?), जेने सगांस्नेहीओ जोई ज रहेतां. दिव्य मनोहर चंदरवा, झूलता हार अने मणि तेम ज कुप्लुमनी माळाओ (लटकाववामां) आवी. बंनेना संबंधीओ हांफळाफांफळा (फरवा लाग्या). कन्यानुं मन आनंदित थयु..........विवाहनो दिवस आवी लाग्यो,
कडवक १८ सुंदर मंडपिकामां द्विरंगी सुंदर चूर्णथी चोक पूर्यो. मोतीथी शोभतो पडदो राखीने त्यां पद्मश्री देवी ने बेसारी. जोरमां वागतां ढोलवाजांना मंगळ रव साथे, ब्राह्मणो श्रुति ने शास्त्रनो पाठ करी रहा हता त्यारे सधवाओए कौतुकविधि करीने, अभिसिंचन करीने ने मंगल गीतो गाईने (पद्म श्री नी) भुजलता पर दिव्य औषधि अने सिद्धार्थयुक्त पवित्र कंकण पहेराव्युं. तेनां रताश पडतां, श्याम, ने ऊजळां श्वेत नयनकमळो आंज्यां. प्रियतमना स्पर्श समा शीतळ चंदनरसथी तेनुं शरीर गौर बनाव्युं. जाणे के सुखदायक अनुरागथी न होय, तेम अळताथी तेनो बिंब समान अधरोष्ठ रंग्यो. शंकरना हास्य, हंस, कुंदपुष्प ने चंद्र समान श्वेत नवा रेशमी वस्वनी जोडी तेने पहेरावी. (तेम ज) रत्ननां नूपुर, कुंडळ, मोड ने हार, अने सोनानी घुघरी वालो......... दोरो (तेने पहेराव्यो). भमराओना गुंजारव (?) युक्त श्वेत कुसुममाळा वडे तेनां केश बांध्या-जाणे के ते देवांगना न होय ! ते कन्या अने कुमार कुळदेवीनी आगळ बेठां. पोताना हृदयमा संतापहर मंत्रनी जेम ते तेनुं ध्यान धरवा लाग्यो.
कड व क १९ मांगलिक विधि करीने ते आभरणोनी कांतिथी व्याप्त शरीर वाळो सार्थवाह पण तैयार थयो. तेनुं मस्तक मणिमय कुंडळथी अलंकृत करायु. जमणा हाथमा धारदार खङ्ग हतुं. तेणे श्वेत कुसुम, विलेपन ने धवल वस्त्र (धारण काँ). गुरु, देवता अने विप्रसमूहने तेणे वंदन कया. प्रियं क र सहित ते तैयार थई रह्यो, त्यां श्रीपूज्य नामनो हाथी आवी पहोंच्यो-जेणे