________________
જેન કેન્ફરન્સ હેરલ્ડ.
૪. રાજાનુ આવવું.
રાજા પોતાની સ્વારી લઇ પૂરા ઝાડમાંથી ભદ્રાને ત્યાં આવ્યા, એટલે સ્વાગત કરી તેમને ચોથા માળ પર સિંહાસન પર બેસાર્યાં. અને ભદ્રા પોત!ના પુત્રને લઇ આવવા સાતમે માળે ગઇ, અને કહેવા લાગી ‘હે પુત્ર, તને જોવાને શ્રેણિક આવ્યા છે.' તે સાંભળી તેણે કહ્યું ‘ હે માતા તેની પાસે જે વેચવાનું હોય તે ખરીદ કરો.' માતાએ કહ્યું હે પુત્ર ! તે કાઇ કરીયાણુાંને વેચનાર નથી. એતા મગધદેશને અધિપતિ અને આપણા રાજા શ્રેણિક મહારાજા છે, તે તને મળવાને આવેલ છે.'
૩૦૮)
(સપ્ટે.ખર
શાલિભદ્ર તે આવા પ્રકારની માતાની વાણી સાંભળીને ચિત્તમાં દુઃખ પામ્યું. · અહા ! મારા જીવનને ધિક્કાર છે કે મારે માથે પણ ધણી છે! હવે હું કાયાના આ જે ભાગવિલાસ છે તે નહીં ભાગવું. હવે હું શ્રી વીરપ્રભુ પાસે જઇને દીક્ષા લઇશ” પછી પોતે માતાના આગ્રહથી રાજા પાસે આવ્યા, અને તેને પ્રણામ કર્યાં. રાજાએ તેને આલિંગન ને ખેાળામાં એસા એટલે તે અગ્નિના અડકવાથી જેમ માખણ એગળે, તેમ શાલિભદ્રનુ શરીર ઓગળવા લાગ્યું. અર્થાત્ રાજાના સ્પર્શીથી તેને પરસેવે વળ્યા. રાએ આનું કારણ પુછતાં ભદ્રાએ જણાવ્યુ ‘હે રાજન્! એના પિતા સંયમ ગ્રહણ કરી મૃત્યુ પામીને દેવલાક ગયા છે ત્યાંથી તે તેના પુત્ર ઉપર સ્નેહને લઇને મનવાંછિત વસ્તુ માકલે છે, તેથી હમણાં તે મનુષ્યના ગ ંધને લીધે અત્યંત દુઃખ પામે છે, માટે એને તમે છોડી દો, ' રાજાએ તેને મૂકી દીધા, એટલે કથી મૂકાયેલા જીવ જેમ મુકિતએ જાય, તેમ તે સાતમી ભૂમિકાએ ગયા.
પછી ભદ્રાએ રાજાની ભક્તિ અર્થે તેને દિવ્યજળથી નવરાવ્યા. એવામાં રાજાની વીંટી પડી ગઇ તેની તેને ખબર રહી નહિ, એટલે ગાભરા બની ભટ્ટાની દાસીને પૂછ્યું, એટલે દાસીએ કુવામાં પડેલી તેની વીટી બતાવી. આ વીંટી સાથે ખીજી બહુ વીટી પડી હતી, તેથી દાસીએ બધી લાવી પોતાની જે વીટી હોય તે લઇ લેવા રાજાને કહ્યું. રાજાએ જોયુ તે પેાતાની મુદ્રિકામાં અને બીજી બધી હતી તેમાં અગારા અને રત્નના જેવું, સરસવ અને સૂવર્ણ - મેરૂ જેવુ અંતર જોયુ. આથી દારૂને તેણે પૂછ્યુ આ મુદ્રા વગેરે આભૂષણે કેાનાં છે ? ' ત્યારે દાસીએ કહ્યું ‘એ આભૂષણા શાલિભદ્રનાં અને તેની સ્ત્રીઓનાં છે. એ એકવાર પહેરી પહેરીનેઉતારી નાખ્યાં પછી તેને આ કુવામાં નાંખી દઇએ છીએ, અને ગેાભદ્રદેવ નિત્ય પાછા નવાં નવાં મેકલે છે, તે તેએ પહેરે છે.”—આથી રાજા બહુ વિચારમાં પડી ગયા. ભદ્રા શેઠાણીએ રાજાને પરિવાર સહિત દિવ્યભાજન જમાડયાં અને સાને આભૂષણ આપ્યાં. આથી શ્રેણિક ‘ કયાં મારૂં સુખ અને કયાં આનું સુખ '—એમ વિચારની ગડમથલમાં આ પ્રમાણે મનમાં ગેાવતા હતા કે:--
स्नुही महातरुर्वन्हि बृहद् भानुर्यथोच्यते । सारतेजो वियोगेऽपि नरदेवास्तथा वयम् ॥
