________________
૧૯૧૨)
હવે કયે રસ્તે જઈશું.
(૩૫૯
કરીને કર્મ બહુ હીણું, અકમ આપ કહેવાયા; નિહાળી કર્મની લીલા, હવે તે કઈ ધરમ રાખો! કરી હેડે બહુ બકવા, ટક્યું નહિ પિટમાં પાણી; પ્રયત્ન ધૂળની ધાણું, હવે તે કંઈ ભરમ રાખે; નસોમાં લેહી ઠંડુગાર, વહેતું બંધ શું કીધું ? ધડકતું દિલ જશે બેસી, હવે કાંઈ ગરમ રાખો! શિરાઓમાં નથી શોણિત, બળતી આગ ધમનીમાં; સુકાયું સત્ય જીવનનું, હવે તે કંઈ મરમ રાખે ! તૂટી છે પાંખ આત્માની, ફૂટી છે પ્રાણુની આંખે ;
અજલની આફતો સાંખો, હવે તે કંઈક દમ રાખો ! - લથડતા પાય રસ્તામાં, ધડકતું કંપતું હૈયું;
મીંચાતી આંખ ઉઘાડે, છગરમાં કંઇક દમ રાખો! તા. ૩ ૭ -૧૨ ' વડગાદી
I sai
હવે કયે રસ્તે જઇશું? Religion is use; Jainism is a Life and the virtues do not exist at all except in as far as they are being translated into daily aud honrly practice.
ભગવતી લેખિનીને ચેડાં વરસે માટે છેલ્લી સલામ કરવા પહેલાં શ્રી જૈન શ્વેતા ખર કોન્ફરન્સ હેરલ્ડના ખાસ અંક માટે કાંઈક લખવાનું આમંત્રણ સ્વીકારતાં મહને હર્ષ થાય છે. પરંતુ એ છેલ્લું “કંઈક' ક્યા વિષય પર હોય તો વધારે ઠીક એ પ્રશ્નપર વિચાર કરતાં મને એમ પ્રેરણું થાય છે કે જે જન વર્ગને અનુભવ કરવા મહને લાં વખત મળે છે તે જૈનવર્ગની વસ્તુસ્થિતિનું સામાન્ય ચિત્ર આપી છે કે હેવો જોઈએ એનું આદર્શ ચિત્ર અથવા માર્ગ સૂચન કરવાથી કાંઈક વ્યવહારૂ કાર્ય કર્યું ગણાશે. અત્રે અપાતું ચિત્ર જૈનના કોઈ એક પટાવર્ગનું નહિ પણ સામાન્યતઃ સમસ્ત જનવર્ગનું અપાશે. તેમજ સુચવાતું આદર્શ ચિત્ર પણ અમુક પેટાવર્ગને ઉદ્દેશીને નહિ પણ ચાદલાખ ગણાતા જૈનવર્ગને ઉદ્દેશીનેજ આપશે, એટલું પ્રારંભમાં સુચવવાની જરૂર છે.
જનધર્મ અને જૈન ધર્મનુયાયીઓના ઉદય માટે આજકાલ અનેક રસ્તા લેવાય છે અને અનેક સૂચવાય છે. પરંતુ જૈનવર્ગમાં આજે કોઈ seer (ગુપ્તદષ્ટિવાળા પુરૂષ)ન હોવા
