________________
૧૯૧૨)
ચિત્ર પરિચય.
(૪૦૧
યુવાવસ્થામાં સારી રીતે અભ્યાસ કરી પેઢીમાં જોડાયા, અને સખાવતી કાર્યોમાં ભાગ લેવા લાગ્યા. સં. ૧૯૩૩માં માતાજી અને દાદીજીના ઉજમણામાં ઘણો ખર્ચ કર્યો. કચ્છસાયરામાં ભવ્ય દેરાસર ૧૦૦૦૦ને ખર્ચે બંધાવ્યું. ૧૯૩૪માં પ્રતિષ્ઠા કરી. સં. ૧૮૫રમાં પિતાની જ્ઞાતિના ગરીબ બંધુઓને ઓછે ભાવે અનાજ આપવા માટે દેઢવર્ષ સુધી દુકાન ઉઘાડો રૂ. ૫૦૦૦ વાપર્યા. મુંબઈમાં પ્રથમ મસ્કીને ત્રાસ દૂરકરવા મરકીથી પિડાતા લેકે માટે બંદર ઉપર ત્રણ વર્ષ સુધી ઔષધાલય ચાલુ રાખી રૂ. ૪૦૦૦૦ ખર્ચા. આથી નામદાર સરકારે તેમને ઉત્તમ પ્રમાણપત્ર આપ્યું.
સં. ૧૯૫૬ના ભયંકર દુકાળમાં દુકાળથી પીડાતા લેકોને સારી મદદ આપી; પોતાના જન્મસ્થાન-સુથરી ગામમાં ગરીબો માટે દુકાન કાઢી આ પાછળ રૂ. ૧૫૦૦૦ને ખર્ચ કર્યો. સરકારે તેમને જસ્ટીસ ઓફ ધ પીસ' (જે. પી-સુલેહના અમલદાર) ની પદવી આપી અને પછી “રાવ સાહેબ” નું બિરૂદ આપ્યું. સાર્વજનિક સખાવત પણ સારી રીતે કરી. સર દીનશા પીટીટના સ્મરણ ફંડમાં રૂ. ૩૦૦૦, સર જમશેદજી હેપીટલના નર્સીગ ફંડમાં રૂ. ૬૦૦ લેડીનાર્થ કોટ હિંદુ એફ્રેિનેજમાં રૂ. ૧૦૦૦, એડમ વાલીની હોસ્પીટલમાં રૂ.૫૦૦, ફર્ગ્યુસન કોલેજમાં રૂ. ૩૦૦, જખમી થયેલ જાપાનીઝનની સારવાર નિમિત્તના ફંડમાં રૂ. ૧૨પર, ભર્યા છે.
ધાર્મિક સખાવતમાં પણ ધનને ઝરે સારી રીતે વહેવડાવ્યો છે. જૈનજીર્ણ મંદીરે દ્વાર માં રૂ. ૨૦૦૦, કિતિ-ગરજીની સુધારણ અર્થે રૂ. ૭૫૦૦, પ્રાચીન પુસ્તધ્ધારમાં રૂ ૧૦૦૧, સિદ્ધક્ષેત્રમાં વિરબાઈ પાઠવાળા તથા પિતાના નામથી અંકિત જૈન બડગમાં રૂ. ૫૦૦૦૦ની ગંજાવર-મહાભારત રકમ આપેલ છે. તે સિવાય પિતાના વતન સુથરી ગામમાં પોતાની બે ગત સ્ત્રીઓના સમરણાર્થે “ખેતબાઈ જન પાઠશાળા અને રતનબાઈ કન્યાશાળા” સ્થાપી છે. પિતાની વિદ્યમાન પત્નિ વાલબાઇના નામથી જસાપુર ગામમાં જૈન પાઠશાળા ખાલી છે.
પોતે ધર્મ પ્રત્યે આસ્થા રાખે છે, અને ધાર્મિક સંસ્કાર પિતાના કુટુંબ વર્ગમાં પડે તે માટે રા. લાલનને નિયોજેલ છે.
પતની જ્ઞાતિમાં કુસંપ હતો. તે તેમણે દૂર કર્યો છે, વળી તા. ૧લી એપ્રીલ ૧૮૧૧ ને રોજ મુંબઈ છોડી પરિસમાં તથા લંડન આદિ પરદેશ ગમન કરી સારી કુશળતા મેળવી પરદેશ ગમનના સવાલને ફડ કરી નાંખે છે તે માટે તેમને ધન્યવાદ ઘટે છે.
હમણાં ૨૨૫૦૦૦-સવાબે લાખની સખાવત સાયન્સ ઇન્સ્ટીટયુટમાં મહાન લાયબ્રેરી સ્થાપવા માટે કરેલ છે, અને તેની કદરમાં નામદાર અંગ્રેજ સરકારે નાઈટનો ઉતમ ખીતાબ બો છે, જે ખિતાબ ભારતની સમગ્ન જન કોમમાં કોઈપણ નરને હજુ સુધી બક્ષવામાં આવેલ નથી, અને સર વસનજી આપણી જન કામમાં પહેલા સર થયા તે માટે તેમને અમે અંતઃકરણપૂર્વક મુબારકબાદી આપીએ છીએ, અને છેવટે ઈચ્છીએ છીએ કે –
