________________
૧૯૧૨ ]
૩૧૫ ]
૨૦ હું પ્રભા ! રાક્ષસા કરતાં પણ અતિ નિર્દય આ મહાદિક મ્લેચ્છેએ મારી બહુ વખત વિડંબના ક્રરી છે. અને હવે તે ત્રણ ભુવનમાં એક વીર એવા આપના શરણે આવ્યા હ્યુ તેથી આપ આપના ચરણે વળગી રહેàા એવા હું તેને બચાવ કરો ! આપ સમર્થ વગર કેાઈ મને દાદ દઈ શકે એમ નથી.
જિનસ્તવન.
૨૧ હે પ્રભા ! સ્વદેહમાં પણ મમત્વભુદ્ધિ તજી દઈને, વાળા હું પરસ ંગથી નિરાળેા રહી, સહુ શત્રુ મિત્ર ઉપર્ સંયમ પામીશ ?
શ્રહાવડે પવિત્ર થયેલા દિવેકસમભાવ રાખીને યારે દૃઢપણે
૨૨ હે સ્વામિન્ ! આપ વીતરાગજ મારા ઈષ્ટ દેવ છે, અને આપે દર્શાવેલા ધર્મજ ખરો ધર્મ છે એવું સ્વરૂપ સારી રીતે હું સમજ્યા ğ તેથી આ આપના સેવકની આપ ઉપેક્ષા નહિ કરશે.
૨૩ હે નાથ ! જેમણે સમસ્ત સુરાસુરોને જીતી લીધાછે એવા આ કામાદિક અંતરંગ શત્રુઓને આપે અત્યંત વશ કરી લીધાછે તેથી આપને આંચ પણ અડાડવા અશક્ત એવા તે જાણે રાષવડે જ હોય તેમ આ આપના સેવકને નિર્દયપણે હણી નાંખે છે.
૨૪ હે સ્વામિન્ ! સમસ્ત જતાને દાયક ! આપના ચરણે વળગી રહેલા આ
મેક્ષપદ પમાડવાને આપ સમ છે તા હે શરણએક પાંગળા દીન સેવકની કેમ રક્ષા કરતા નથી ? ૨૫ હૈ જિતેન્દ્ર ! આપનાં ચરણ કમળ જે ભવ્યાત્માના હૃદય કમળમાં સદાય સ્ફુર્યા કરેછે તેના આશ્રય લેવાને ત્રિભુવનની લક્ષ્મી પણ જાણે સહચારણી–દાસી હોય એમ નિશ્ચે આવી રહે છે. મતલબકે જે ભાગ્યવંત ભવ્ય જને આપનાં ચરણ કમળનુ એક નિષ્ઠાથી ધ્યાન ધરેછે તેમને ત્રણ ભુવનની લક્ષ્મી પણ દાસરૂપ થઈ રહે છે.
૨૬ હે પ્રભા ! હું અત્યંત નિર્ગુણી, ક્રૂર, દુષ્ટ, નિર્દય અને પાપી છું. કેમકે આપના મને આલખન આલંબન વગરનો હું પ્રચુર દુઃખવાળાં સંસારસાગરમાં ડુબેલા છું. ( હવે કેવળ આપનુજ છે )
૨૭ હે નાથ ! આજ આપ મને દૃષ્ટિગેાચર થયા તેથી હું અમૃત~~સાગરમાં નિમગ્ન થયાછું, જેમના હસ્ત કમળમાં ચિંતામણિ રત્ન આવી રહ્યું છે તેમને કાપણુ અર્થ અસાધ્ય
નથી એટલે તેમના સકળ કાની સહેજે સિદ્ધિ થઈ શકે છે.
૨૮ હે પ્રભુ ! સંસાર સમુદ્રમાં ડુબતા એવા મને આપજ એક ઝ્હાજ સમાન છે. અને શિવરમણી સાથેના શાશ્વત સંબંધ વડે અભિરામ એવા આપજ મારા શ્રેષ્ઠ સુખના વિશ્રામસ્થાન છે.
૨૯ હે સ્વામિન ! જે ભવ્ય જનેએ આપને ભક્તિવડે સદાય નમસ્કાર કર્યાં છે, સ્નેાત્ર સ્તવના વડે સ્તવ્યાછે અને પુષ્પમાળાએ વડે પૂજ્યા છે તેમના હાથમાં ચિંતામણિ આવેલ છે અને તેમના આંગણે કલ્પવૃક્ષ ઉગ્યા છે, એમ હું માનુધું; કેમકે તેમનાં સકળ વાંછિત કા સહેજે સિદ્ધ થાયછે.
