________________
१७१
१९०५]
पेथापुर कोन्फरन्स. वर्षे असंख्य धन अहींथी घसडाई परदेश जाय छे. ए अटकाववाने माटे आपणां देशमां ते बधा हुन्नर, दाखल करवा शीखन्त्र सारु विद्यार्थीओ मोकलवा जोईए. मीलोनो उद्यम थवाथी आपणा देशना हजारो लोकोनो निभाव थवा मांडयो छे पण ते शिवाय बीजा अनेक तरेहना हुन्नर शीखीने आ देशमा दाखल करवानी जरूर छे. आपणामांथी कोई लायक शखसो आवो हुन्नर शीखी आवे तेने आपणां श्रीमंत शेठीयाओ आश्रय आपे अने तेवां हुन्नरनां कारखानां अहीं कराववामां आवे तो तेथी आ देशना लोकोनो रोजगार वधे अने ते द्वारे परदेश जतुं द्रव्य अटके. सिवील सरवीसनी परीक्षा मात्र विलायतमां थाय छे अने तेमां पास थया शिवाय तेवी नोकरी मळी शके नहीं. तेवी उंची सरकारी नोकरीमां आपणा श्रावक भाईओ जोडाय तो तेथी आपणी कोमने घणो लाभ थाय ए देखीतुं छे. आ देशमा हालमां आपणे फक्त खेती उपर आधार राखीए छीए तेथी ज्यारे पण वरसादना कमी थवाने लीधे अथवा बीजा प्रकारे खेतीना पाकने नुकसान थाय छे तो देशमां दुष्काळ पडे छे अने तेमां हजारो मनुष्यो अने ढोरोनो नाश थाय छे. जो आपणे खेती शिवाय बीजो धंधो मोटा पाया उपर चलावीये तो एवो वखत आवे नहीं अने ते पण मोठं पुन्यन काम छे. प्रथमथी कहेवत चाली आवे छे के-“जे गाम जावे ते खाली हाथे पाछो नहीं आवे." मतलब के देशावरना वेपार सिवाय भुखमरो नहींज जाय. आगळना वखतमा जे जे लोकोए राजा अने बादशाहने दुकाळमां मदद करी हती तेओए पण देशावरना वेपारथी अखट धन मेळव्यु हतुं. शेठ मोतीशाए द्रव्य पर्यु ते पण देशावरना वेपारथी मेळव्यु हतुं, अने हालना समयने अनुसरी चालवा माटे ते दरेक बाबतमां केळवणी लेवानी जरुर छे. ते मेळववानां साधन जे जे देशमां होय त्यां जवा माटे आपणा युवकोने आपणे प्रतीबंध नाखवो जोईए नहीं. घणी खुशीनी वात छे के आणंदजी कल्याणजीनी पेढीना प्रमुख अने कोन्फरन्सना एक जनरल सेक्रेटरी शेठ लालभाईए वडोदरानी जैन श्वेतांबर कोन्फरन्समां तथा आमळनेरनी प्रांतीक कोन्फरन्समां पोताना तरफथी बंगाळामांथी लायक उमेदवारने बेरीष्टर या सिविलीअन थवा माटे स्कोलरशीप आपी मोकलवानी इच्छा जाहेर करी छे. मी. महीपतराम रुपरामना जई आव्या पछी आ देशमां केळवणीमां घणो सुधारो थयो छे ते पछी बीजा घणां जई आव्या छे तेना प्रत्यक्ष दाखला छे. थोडी मुदतमा आपणामांथी पण घणा त्यां वेपारार्थे गया छे अने तेथी घणा लाभ थाय छे. वळी जेम राली ब्रदर्स जेवा वेपारी आ देशमा आवी खेडुतने त्यांथी माल लेवा लाग्या छे तेवे प्रकारे आपणा वेपारीओ देशावर जई काम करे तो घणो लाभ थाय.
एक बालके करेलुं भाषण. नगीन मनसुख नामना एक दसेक वर्षना विजापूरना एक बाळक विद्यार्थीए जणाव्युं हतुं के तमो सर्व भाइओए अमारा उपर खास ध्यान आपवानुं छे. जे खुरशीओ उपर आजे तमो बिराजो छो, तेज खुरशीओ उपर अमारे बेसवानो वखत आवशे. अमारे सोनानी कल्लीओ पेहेरवी नथी पण मात्र सारी केळवणी तमो अमोने अपावो एटलीज मारी तमोने प्रार्थना छे.
प्रमुखनुं विवेचन. बाद मत लेतां प्रमुखे हिंदी भाषामां जणाव्युं हतुं के:-आ बाबद उपर घणा भाइआए विवेचन कर्यु छे. तेनो सार एटलो तो खुल्लोज छे के दरेक प्रांतना मोटा स्थळोमां एकेक बोरडींग हाउस स्थापवानी जरूर छे. अमदावाद जेवा शहेरमां बोरडींगनी बिलकुल खामी छे. एक भाईए कह्यं छे
