________________
મામા સફાલ
- પ્રિયક મધ્યરાજા નંદને મુખ્ય અંગરક્ષક હશે. તેને કાને પણ પહેલાં આ વાત આવી હતી પરંતુ તેને કપોલકલ્પિત માનીને તે એને ટાળતે રહ્યો હતે. એ તે એમ માનતો હતો કે નંદવંશી રાજા પિતાના મંત્રીઓને ક્યારે ય રાજ-વિદ્રોહી સમજી જ નથી શકતાપરંતુ તેની આ ધારણા ખોટી પડી.
શકટલે પિતાના મનને મજબૂત બનાવીને ફરીથી કહ્યું ઃ શ્રિયક! આ મહાન આરેયને સામને તારે કરે પડશે. હવે વખત આવી પહોંચે છે, રાજાને વિશ્વાસ દેવડાવવા માટે તારે પિતાની નિર્મળ રાજ-ભક્તિનું પ્રમાણ આપવું પડશે.”
શ્રિયકે પોતાના મજબૂત અને તત્પર બહુ પર નજર નાંખી અને કહ્યું: “પિતાજી! હું તૈયાર છું. આપને આદેશ મળતાં જ રાજભક્તિ માટે હું મારા પ્રાણ પણ છાવર કરી શકું છું.”
શકટાલઃ “પુત્ર ! તારા અણમોલ પ્રાણની હમણાં જરૂર નથી. હમણાં તે માત્ર મારા જ પ્રાણની આવશ્યકતા છે.” પછી પિતાની તલવાર પ્રિયકના હાથમાં સોંપતાં તેણે કહ્યું: “કાલે સવારે હું રાજાને નમસ્કાર કરવા જાઉં તે સમયે તલવારના એક જ ઝાટકાથી મારા પ્રાણની આહુતિ આપીને તારી રાજ-ભક્તિનો પરિચય કરાવજે.”
- પ્રિયકનું હૃદય કાંપી ગયું, “પિતાજી! આ કેવી રાજ-ભક્તિ? ખોટા વહેમને લીધે આપના પ્રાણ જાય અને તે પણ મારા હાથે ? આવું નિંઘ કાર્ય હું ક્યારેય ન કરી શકે.'
શકટલ: પુત્ર! હું તારા હૃદયની વાત જાણું છું, પરંતુ તું જો આ કાર્ય નહિ કરે તે રાજદ્રોહનો આરોપ લગાવીને રાજા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
