________________
ચડી. એના હાથમાં અશકશ્રી રાજાએ લખેલો પત્ર આવી ગયે. એ વાંચતાની સાથે જ રાણીના મનમાં વિચારવીજળી ઝબૂકી ઊઠી કે રાજગાદીને હકકદાર હોવાથી આ કુણાલ જ, મારા પુત્રને રાજગાદી મળવામાં અંતરાયરૂપ છે. આ અંતરાય દૂર થાય તે જ મારા પુત્રને રાજગાદી મળે. અત્યારે મને જ્યારે આ તક સાંપડી છે ત્યારે મારે એવું કાંઈક કરી દેવું જોઈએ કે- આ કુણાલ રાજ્ય ચલાવવા માટે એગ્ય જ ન રહે ! એ સાથે જ એનાં મનમાં એક વિચાર-વિષ ઘોળાઈ ગયું કે- આ કુણાલ આંધળે બની જાય તે કેવું સારું !!! તિષ્યગુપ્તાએ એ પત્રમાં માત્ર એક જ મીંડું ઉમેરીને પિતાનું કાર્ય સાધી લીધું.
એ મીંડું ચડયું “અધીયલ’ શબ્દને માથે ! અને તેણે અર્થને અનર્થ કરી નાખે ! મીંડું માથે પડતાં અધીય નું “અધીય બન્યું. “કુમાર અધીયઉ નો અર્થ હતે-કુમાર ભણે ! કુમારે અધીયઉ નો અર્થ થયે-કુમાર આંધળો થાય !
અશકશ્રી રાજા હવે તે પત્રમાં કાંઈ ફેરફાર ન કરે તેની તકેદારી રાખતી તિષ્યગુપ્તા ત્યાં જ બેસી રહી. પિતે લખેલે પત્ર બીડતાં પહેલાં ફરીથી એકવાર વાંચી જ જોઈએ, પણ રાજા ઘણાં કામમાં વ્યગ્ર હેવાથી તે પત્ર ફરીથી વાંચ્યા વિના જ બીડી દીધું અને સીલ કરી ઉપર રાજ્યની મહેર છાપ મારી ઉજજૈન રવાના પણ કરી દીધો ! ઉજજૈનમાં વસતાં એ અધિકારીઓના હાથમાં
