________________
૧૨
જોઈ રાણીએ એને શીખામણ આપતાં કહ્યું કે- હે વાનર ! હવે મને મળવાની ખેાટી આશામાં દોડાદોડ શાને કરે છે? હવે એ તારા પ્રયત્ન સફળ થવાના નથી. તને નડી છે તારી પેાતાની જ ભૂલ ! તને નડચો છે તારા પેાતાના જ લેાભ ! જો તે લેાભાંધ બનીને સરેાવરમાં ફરીથી પડવાની ભૂલ ન કરી ઢાત તા તારી આવી દુર્દશા ન જ થઇ હોત ! આપણી ભૂલનુ ફળ જ આપણે ભાગવવાનું છે. હવે જે મુજબના દેશકાળ છે એ મુજબ જ વી લે, એમાં જ ડહાપણ છે. બાળકે ! આ વાંદરાના દૃષ્ટાંતથી તમે સારી રીતે સમજી શકયા હશે.. કે વધારે લાભ મેળવવાની ઈચ્છાથી વાંદરા કેવા અનના લેગ બન્યા અને કીમતી મનુષ્યપણું પામવા છતાં એ ખેાઈ નાખવાને કારણે એને કેટલું મેટું નુકસાન ખમવું પડયું. ! ખસ ! તે! એવા જ રીતે સૂત્ર-પાઠમાં અક્ષરા-કાને-માત્રા-મીંડુ' આદિ વધારે ખેલવામાં આવે તે ઘણા માટે અન થઈ જાય છે. માટે જરા પણ વધઘટ ન થાય એની કાળજી પૂર્વક ધાર્મિક સૂત્રેાનું પડન-પાઠન કરવું જોઇએ ‘ અધિકસ્ય અધિક લ’ - એ સૂત્રને ઉપયાગ અહી... ન થઇ શકે.
સૂત્ર-પાઠ ઘટાડીને ન એલાય !
બાળક ! હવે આપણે થાડા વધુ આગળ વધીએ. પઠન-પાઠનમાં સૂત્રના ઉચ્ચાર કરતી વખતે અક્ષર-કાના માત્રા-મીંડું વધારે એટલવાથી કેટલું બધું નુકસાન થાય છે, એ તમે રાજપુત્ર-કુણાલ અને વાનર-વાનરીના દૃષ્ટાંતથી બરાબર સમજી ગયા. તેવી જ રીતે તમારે હવે એ વાત
