________________
૨૦
એ બગીચામાં રાજાની પરવાનગી વગર ઢાખલ થઈ શકાય તેમ ન હતું પણ એની એને ચિંતા ન હતી. કારણ કે એની પાસે આષિ ણી વિદ્યા હતી. એ વિદ્યાના મળે તે ગમે તેટલા ઊંચા ઝાડ ઉપર રહેલાં કૂળને તેડીને લઇ શકતા. ચાંડાલ રાત્રિના અધકારમાં એ મહેલના બગીચાની ક્રિવાલ બહાર જઇ પહેાંચે. વિદ્યાના ખળે આંમાના ઝાડની ડાળ નમાવી એણે કેરી મેળવી લીધી. ઘરે લઇ ગયેા, પત્નીને ખવડાવી તેની ઈચ્છા પૂણ કરી. આ પ્રમાણે બે-ત્રણ દિવસ સુધી ચાલ્યુ.
પણ એથી તે દેબિનિમ ત અને દેવાધિષ્ઠિત એ આશ્ર વૃક્ષ સુકાવા માંડ્યું. એ આમ્ર-વૃક્ષ ઉપરથી ફળે. ચારાઈ રહ્યાં છે અને આમ્ર-વૃક્ષ પણ સુકાઈ રહ્યું છે, એ વાત શ્રેણિક રાજાના કાને પહેાંચી. એથી એમનુ' દિલ દુભાયું. અને એમણે મત્રીશ્વર અભયકુમારને મેલાવી આજ્ઞા કરતાં કહ્યું કે, કોઈપણ ઉપાયે આ ચારને પકડી પાડવા જોઇએ. એણે ફળે! ચાય એ તેા ઠીક છે, મામુલી વાત છે, પણ એના કારણે દેવ-પ્રભાવ એસરી ગયા અને ઝાડ સુકાવા માંડયું એ નુકસાન ઘણું માટું છે. બીજા વૃક્ષેાની પણ એ એવી હાલત ન કરે તે માટે એને પકડી પાડવે જરૂરી છે.
અભયકુમાર તે બુદ્ધિના ભંડાર હતા. ગમે તેવા ચારને પકડવાનુ કામ એમને માટે જરાય મુશ્કેલ ન હતું. તેએ રાત્રે એકડિયા મહેલના મગીચાની નજીકમાં જઇને ઊભા અને લેાકેાને ભેગા કરી તેમને એક સુંદર કથા કહેવા માંડી :
