________________
૧૮૫
મૂકી દીધો ! એ રૂપપરી ખરેખર ! મનુષ્યલોકની અપ્સરા હતી, સ્વર્ગલેકની અપ્સરાઓની બરાબરી કરે તેવી હતી. તે ચતુર પણ હતી, ડાહી પણ હતી. તેથી જીવનનાં રહસ્યને સારી રીતે સમજનારી હતી. રાજકુમારના પરણવાના પ્રસ્તાવને જવાબ વાળતાં રૂપપરીએ કહ્યું કેરાજકુમાર ! તમારે પરણવાને પ્રસ્તાવ તે હું ત્યારે જ મંજુર કરું. કેઈપણ એક કળાના નિષ્ણાત બની એમાં અદ્ભુત કૌશલ્ય મેળો ત્યારે કઈ પણ એક કળા ઉપર તમારી હથેટી ન બેસે ત્યાં સુધી હું તમને પરણું
નહિ.
રાજકુમારને તે રૂપપરીનું ઘેલું લાગ્યું હતું. એને મેળવવા એ ગમે તેવું કપરું કામ કરવા પણ તૈયાર હતે. એણે કળામાં નિષ્ણાત થવાનું કબુલ કરી લીધું ને કેઈ એક કળાની પસંદગી માટે કલાકારીગરીવાળી વિવિધ વસ્તુઓ નીરખવા માંડી. એમાંથી ગાલીચા ભરવાની કળામાં એનું ચિત્ત ઠર્યું. એના નિષ્ણાત પાસે એ કળા શીખવાનું શરૂ કર્યું. એકાગ્રચિત્તથી રાત-દિવસ મહેનત કરવા માંડી. મહેનત કરે તેને શું ન આવડે? થોડા દિવસમાં જ તે કળામાં તેની હથોટી બેસી ગઈ. પછી તે જાતજાતની ને ભાતભાતની આકર્ષક ડીઝાઈનવાળા સુંદર ગાલીચા એના હાથે તૈયાર થવા લાગ્યા. ખંત, પ્રયત્ન, ધગશ કે ઉત્સાહ એ બધું ગમે તેવા અઘરા કામને પણ સહેલું બનાવી દે છે.
