________________
૧૪
કોઇ એક વિદ્યાધર કોઇ મંત્રપાઠ ભણીને આકાશમાં ઊડતા હતા અને પાછા નીચે પછડાતા હતા. પાંખ વિનાના પંખી જેવી એની દુર્દશા જોઇને શ્રેણિક રાજાને જેટલે આઘાત થયા, એટલુંજ આશ્ચય થયુ. તેથી તરતજ તે બનાવનું કારણ જાણવા તેએ પ્રભુ પાસે પાછા અને પ્રભુને પૂછ્યું કે- ભગવન્ ! પાંખ વિનાના પંખીની જેમ આ વિદ્યાધર ઊડી-ઊડીને જમીન પર પાછા કેમ પછડાય છે!
આવ્યા
ભગવાને કહ્યું : એમાં મત્રના દોષ નથી. દ્વેષ એ વિદ્યાધરને પેાતાના છે. મંત્રપાઠના એક અક્ષર એ ભૂલી ગયા છે. એક અક્ષરથી અધૂરા મંત્ર જપવાથી એને આવું દુઃખ ભાગવવુ પડે છે. મંત્રમાં માત્ર એક જ અક્ષર એ એહે. જપે છે, પણ એનાં કેવાં ફળ તરીકે એને આમ વારંવાર જમીન પર પછડાવુ પડે છે.
શ્રેણિક–રાજાના પુત્ર અને પ્રધાન શ્રી અભયકુમાર ખૂબ બુદ્ધિશાળી હતા. એમની પાસે પત્તાનુસારણી-લબ્ધિ હતી. એ લબ્ધિના પતાપે મંત્ર વગેરેના કોઇ પણ એક પદને જોવા કે સાંભળવા માત્રથી બાકીના પદે એમને આવડી જતાં. એથી ત્યાં રહેલા અભયકુમારે કહ્યું: પિતાજી ! ચાલે, આપણે એ વિદ્યાધરની પાસે જઇએ ! હું એને એના ભુલાઇ ગયેલા મત્રાક્ષર યાદ કરાવી આપીશ જેથી એ આકાશમાં ઊડીને પેાતાના ઈષ્ટસ્થાને પહોંચી શકે.
