________________
તરફથી કુણાલના જીવનને માટે મોટો ભય હતે.
અશકશ્રી રાજાની રાણીઓની આંખમાં આ કુણાલ કાંટાની જેમ ખૂંચતો હતો. કારણ કે રાજગાદીને હક્કદાર એ હતો. તેથી બીજી રાણુઓ કુણાલને કાંટે કાઢી નાખવાના પેંતરા રચતી હતી – કાવતરાં કરતી હતી. એટલે એનાં જીવનનું રક્ષણ કરવા માટે એના પિતા અશકશ્રી રાજાએ કુણાલને ઉજજયિની (ઉજજેન) નામની નગરીમાં મોકલી આવે. ત્યાં એના માટે એની સલામતીની અને એના ભણવા– ગણવાની બધી વ્યવસ્થા સંભાળે એવા થોડા અધિકારીએ રાજાએ નીમ્યા. આમ કરવા પાછળ રાજાને આશય એ હતું કે-નમાયે કુણાલ સુરક્ષિત રહી શકે, ભણી ગણીને બરાબર તૈયાર થઈ શકે અને એના કાને માતાના મરણની વાત પણ અથડાય નહિ.
અધિકારીઓની દેખરેખ નીચે ઉજજૈનમાં વસતો કુણાલ લગભગ આઠ વરસનો થવા આવ્યું ત્યારે એના પિતા અશકશ્રીને વિચાર આવે કે હવે કુણાલને ભણાવ જોઈએ, કારણ કે એ રાજગાદીને વારસદાર છે ! એથી રાજાએ એ વખતે વપરાતી પ્રાકૃત ભાષામાં એ અધિકારીઓ ઉપર એક પત્ર પાઠવ્યું. તેમાં લખ્યું કે કુમારે અધીયઉ” (કુમાર હવે ભણે) આ પ્રમાણે પત્ર લખીને બાજુ પર મૂક્યો અને પિતે બીજા કેઈ કામમાં પરવાઈ ગયે. એવામાં ભાગ્યને કુણાલ ઉપર ખૂબ જ ખાર રાખતી તિમયગુપ્તા નામની ઓરમાન માં ત્યાં આવી
