Shubh Sangraha Part 03

Author(s): Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay

Page 353

આવાહન
૩૩૭
nnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn
યહ હૈ આર્યજાતિ કે પ્રજાતંત્ર કા આદર્શ, જિસકે આગે સારે સંસાર કે નતમસ્તક જાના પડતા હૈ. હમ પૂછતે હૈ, કિ થા સંસાર કી વર્તમાન પ્રજાતંત્ર-પ્રણાલી મેં ઇતના ઉચ્ચ આદશ હૈ ? કિસ પ્રજાતંત્ર કે પ્રધાન ને રાષ્ટ્ર કે હિત કે લિયે અપને સ્વાર્થ કે તિલાંજલિ દી હૈ ? હાં, યહ તે હુઆ હૈ; સ્વાર્થ પર આક્રમણ (નેપર પ્રધાન મહોદય ઇરતીફ દે કર અલગ હે ગયે
હં. અસ્તુ.
રામ-રાજ્ય એક આદર્શ પ્રજાતંત્ર-રાજ્ય થા, ઈસમેં તનિક ભી સંદેહ નહીં હૈ. એક રામાયણ હી નહીં, પુરાણુ આદિ અન્ય ઐતિહાસિક ગ્રંથ મેં ભી હમેં પ્રજાસત્તામક રાજયપ્રણાલી કે
અસ્તિત્વ કા પૂરા પતા ચલતા હૈ. યદિ કહા જાય કિ પ્રાચીન ભારત પ્રજાતંત્ર કા હી પિષક રહા હૈ, તે અત્યુતિ ન હોગી. ઈશ્વર ફિર શીધ્ર હી, ભારત મેં પ્રજાતંત્ર સ્થાપિત કરે–વહી હમારી પ્રાર્થના હૈ !!
( “હિંદૂપંચ” ના “રામાં ક” માં લેખક:-શ્રીયુત હરિશંકર નાગર)
૧૫૪-આવાહન
અત્યાચાર અપના ભીષણ નંગ નાચ નાચ રહા થા, ન્યાય કા અન્યાય સે તુમુલ યુદ્ધ છે રહા થા, ધર્મપર અધમ ડંકા પીટકર ધાવા બોલ રહા થા, નારિયે–અબલાઓ કે સતીત્વ–ધમ કી પાવિક રાક્ષસે કે દ્વારા લૂંટ હૈ રહી થી, ઋષિ-મુનિ એવં ભક્તગણુ અત્યાચાર સે થર થર કાંપ રહે થે, પૂજાપાઠ યા ભગવજનકી આહટ જાતે હી નૃશંસ દૈત્યગણ ધાવા બેલ, દેવસ્થાને કે નષ્ટ-ભ્રષ્ટ ઔર અપવિત્ર કર ડાલતે થે, ભકત કે પ્રાણુ ભી સંકટ મેં થે. પાપભાર સે માતા વસુંધરા વ્યાકુલ-વિકલ હે, ત્રાહિ ત્રાહિ કર ઉઠી થી–ચાર એર હાહાકાર મચા હુઆ થા. પરિસ્થિતિ બડી હી વિકટ હે રહી થી.
ઠીક, ઇસી વિકટ પરિસ્થિતિ કે અવસર પર, ઈસી મધુર મધુ માસ કી નવમી કે દિન, ઋતુરાજ વસંત કી નિરાલી શભા મેં, નવપલ સે સુશોભિત વૃક્ષ-રાશિ સે પરિપૂર્ણ સબ સુખ કી ધામ અયોધ્યા નગરી મેં ક્ષત્રિય-કુલ–સૂર્ય ચક્રવતી મહારાજ દશરથ કે યહાં તમને ત્રિક તાપૂના વિનાશાય ચ દુરામ' ઔર “ધર્મ સંસ્થાપનાર્થી”—અવતારલિયા થા.
તુમ્હારે પ્રકટ હોતે હી હે દશરથ-નંદન રામ ! એકાએક અત્યાચાર કા હદય કાંપ ઉઠા, દૈત્યગણ દહલ ઉઠે, અન્યાય ધબરા ઉઠા, અધર્મ અકુલા ઉઠા; સંત્રસ્ત દેવ, ઋષિ ઔર મુનિ સુખી હે ગયે; એવં રાક્ષસી અત્યાચારોં સે પીડિત વસુંધરા પ્રસન્ન હો ગયી. પાપ અપના અંત જાન, અપની રક્ષા કા ઉપાય સોચને લગા; અત્યાચારી, અન્યાયી, ધર્મભ્રષ્ટ એવં દેવસ્થાને કે નષ્ટ–ભ્રષ્ટ તથા અપવિત્ર કરનેવાલે અપના કાલ આયા જાન, કાંપ ઉઠે; અધર્મ, અત્યાચાર, અનાચાર,
અવિચાર ઔર અન્યાય કી સદેહ મૂર્તિ, ધર્મ ઔર ધર્માત્મા કે ધ્વંસ કે લિયે ઉઘત લંકા કા રાજા રાવણ ભી, જિસને અપને બલ-પરાક્રમ ઔર અન્યાયપૂર્ણ અનીતિ સે સારી સાંસારિક શક્તિ કો જીત કિયા થા, અનાયાસ હી ચૌંક ઉઠા. ઉસકી અંતરાત્મા દેહ-પિંજર મેં તડપડા ઉઠી ઔર મૃત્યુ કી વિભીષિકા ઉસકે માનસ નેત્રો કે આગે નૃત્ય કરને લગી.
રામ! ઐસે હી ભીષણ દુદિન મેં એવું અત્યાચાર કે શાસનકાલ મેં તેમને મહારાજ
કે યહાં જન્મ લિયા થા. તુમ ભૂ-ભાર હરણ કરને આયે થે, ધર્મ કી રક્ષા કરને આવે છે; દેવ-ઋષિ, સાધુ-મહાત્મા એવં ભક્તો કે દેત્યાં કે અત્યાચારોં સે બચાને કે લિયે પ્રકટ
એ છે: જગત કે સહસ્ત્રો નહીં, લાખો-કરોડ પ્રાણિયે કે દુડ પ્રચંડ અત્યાચારિયાં કે અન્યાય કી ચક્કી મેં પીસને સે બચાને કે લિયે આયે થે.
તુમને અપને પ્રણ કી રક્ષા કરી. તુમને સુખ-ઐશ્વર્યા ભેગને કી અવસ્થા મેં-ભરી જવાની મેં-રાજ્યસુખ કે લાત માર, કઠિન વનવાસ કે સાદર અંગીકાર કર, માતા-પિતા કી આજ્ઞા શુ. ૨૨