Shubh Sangraha Part 03

Author(s): Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay

Page 357

^
^^
^^^
^
ક્યા હમ શ્રીરામ કે વંશજ હૈ?
- ૩૪૧ રહા, ઔર ઉસમેં મહારાજને જય–લાભ કર લિયા.
ઐસે પિતા-માતા કે બડે—બડે યજ્ઞ કરને ઔર બડે—બડે બ્રાહ્મણ કે આશીર્વાદ મિલને પર શ્રીરામચંદ્ર જૈસે પુત્ર લક્ષ્મણ, ભારત ઔર શત્રુદન જૈસે ભાઈ સહિત ઈસ ભારત ભૂમિપર પ્રકટ હુએ. રાજા ને ઉન્હેં બડે પ્રેમ સે શાસ્ત્ર ઔર શસ્ત્રાદિ વિદ્યાઓ મેં પારંગત કિયા. એક દિન એક જોગી મહારાજ દશરથ સે ઉનકે ઈન બુઢૌતી કે લડકે કે મહાભયંકર તાડકા, સુબાહુ ઔર મારીચ જેસે રાક્ષસોં સે યુદ્ધ કરને કે લિયે માંગને કે આ ખડે હુએ.
દશરથજી કે હદયપર ચાહે જે બીતી હો, કિંતુ ઉન્હોંને અંત મેં રામ ઔર લક્ષ્મણ જૈસે -સુકુમાર રાજકુમાર કો બ્રાહ્મણ કે યજ્ઞ કી રક્ષાર્થ મરને ઔર મારને કે ભયંકર જંગલ મેં ભેજ હી દિયા. ભલા આજ કૌનસે માતા-પિતા ઇતના સાહસ ઔર આત્મત્યાગ દિખલા સકતે હૈ? યહ બાત નહીં હૈ, કિ આજ રાક્ષસ નહીં રહે અથવા ધર્મ કી હાનિ નહીં હો રહી હૈ; અથવા વિશ્વામિત્ર જેસે ઋષિ આજ દર-દર ધર્મ-રક્ષાર્થ વીરોં કી યાચના કરતે નહીં કિરતે હૈ. અસલી બાત તે યહ હૈ, કિ દશરથ ઔર રામાસા કર્તવ્ય-પ્રેમ ઔર ઉસકે લિયે આવશ્યક ત્યાગ કા ભાવ હી હમસેંસે અબ રફુચકકર હો ગયા હૈ. - રામજી ભી બચપન હી સે કેસે બહાદૂર લડકે નિકલે! ઉન્હોંને પ્રત્યક્ષ દિખલા દિયા કિ દેશ ઔર જાતિ પર સર્વસ્વ નિછાવર કર કે મર મિટને કે તૈયાર હો જાનેવાલે કો માર ડાલનેવાલોં કા તો બીજ હી જગત મેં જગદીશ્વર ને નહીં ડાલા હૈ. માર્ગ હી મેં ઉન્હોને તાડકા ઔર અનેક યજ્ઞવિધ્વંસી નિશાચરે કો યમલોક પહુંચા દિયા. અહિલ્યા કો અપને દર્શન દે કર કૃતાર્થ કિયા ઔર તદનંતર જનકપુરી મેં જા બડે બડે મહાથિયોં કા માન-મન કર કે શિવજી કે વિશાલ પિનાક કે ખંડ–ખંડ કર કે સીતાજી જૈસી ઐક્યસુંદરી કે અપની ધમપની બનાયા. ભલા ફિર કૌન કહ સકતા હૈ કિ રામચંદ્રજી અવતારી પુરુષ નહીં થે ઔર ઉનમેં ઈશ્વરપ્રદત્ત વિશેષ શક્તિ પૂર્ણરૂપ સે વિદ્યમાન નહીં થી ?
આજકલ કે ગુડે-ગુડિયે કે ખ્યાલ કરનેવાલે કિસ મુંહ સે રામજી કે અપના કહ સકતે હૈં? સીતાજી ને તો સ્વયંવર મેં સ્વયં મુગ્ધ હો કર રામજી કે ગલે મેં વરમાલા ડાલી થી, ઔર યહાં અબ સીતાજી કી પુત્રિયોં કો યહ પતા ભી નહીં લગ પાતા, કિ ઉનકે રામજી કિસ ખેત કી મૂલી હૈ ! ફિર ભલા અબ કૈસે સીતા-રામ યહાં રહ સકતે હૈ?
એક દષ્ટિ રામજી કે સસુર જનકજી પર ભી ડાલ લી જાય. વે કેસે પ્રજા-પાલક રાજા થે! ઉનકી સભા પંડિતે કી સભા થી ઔર વે સ્વયં ભી અસે જ્ઞાની થે, કિ વિદેહ કહલાતે થે. કહતે હૈં, કિ એક સાલ ઉનકે રાજ્ય મેં ભયાનક દુભિક્ષ પડ ગયા. પ્રજા અન્ન કે લિયે ત્રાહિત્રાહિ કરને લગી, તે મહારાજ ઔર મહારાની સ્વયં હી હલ ઔર બેલ લે કર નિકલ પડે ઔર ખેત તને લગે. ઉન્હોંને છેડા- હી ત ત પાયા થા, કિ બતાતે હૈ, દુભિક્ષ દૂર ભાગ ગયા. પ્રજા સુખી ઔર સંપન્ન હો ગયી. ઇન સબ કથાઓ કા સાર કેવલ ઇતના હી જંચતા હૈ કિ જિસ દેશ કા રાજા સ્વયં કૃષિવિદ્યા મેં નિપુણ ઔર અવસર આને પર કૃષિ કરને કા તૈયાર હોગા, " ભલા વહાં દુર્ભિક્ષ-દેવ ક્રિસ મુહ સે અપના દર્શન દેને જાયેંગે? અબ યહ બાત સમઝાઈયે ઉન વિલાયતી સર–સપાટ મેં પ્રજા કે પસીને કી કમાઈ કે સ્વાહા કરનેવાલે આજકલ કે રાજા ઔર રઇસ કે ઔર ઉનસે પૂછિયે, કિ ક્યા કભી ઉન્હોને ગેહૂંકા દરમ્ન ભી દેખા હૈ અથવા ઉસ પર ચઢે હૈ ? આપકે તુરત હી પતા લગ જાયેગા,કિ અપને લાગ કૌન હૈ ઔર જનકજી કૌન થે?
યહ બાત તે જાહિર હૈ, કિ રામચંદ્રજી પિતા કી આજ્ઞા-પાલન કરને કે જેગી-વેષ બની, - સુકુમાર જીવન કે લાત માર, એક મહારાજ્ય કે પરિત્યાગ કર કે કંટાકર્ણ માર્ગો મેં ૬ કઠિન જીવન વ્યતીત કરને કે ચલ દિયે થે. સતીશિરોમણિ સીતા રાની ઔર ભ્રાતૃ–ભક્ત લક્ષ્મણજી ને ઉનકા સાથ દિયા થા. ઉધર ભરતજી ને ઇસ તરહ પ્રાપ્ત હોનેવાલે રાયધન કે સે કર દિયા થા. ઈસસે બઢકર ઉસ કાલ કી અનમેલ ઘટનાએ તે વહ હૈ, જબકિ સરયુ પાર