Shubh Sangraha Part 03

Author(s): Bhikshu Akhandanand
Publisher: Sastu Sahityavardhak Karyalay

Page 362

૩૪૬
શુભસંગ્રહ–ભાગ ત્રીજો
પાખડિયાં કે લિયે મર્યાદાપુસ્ત્રાત્તમ શ્રીરામ ને ઈશ્વરત્વ કા મનુષ્યત્વ મેં ઘુસેડા થા? નહીં, કદાપિ નહીં; ભગવાન્ રામચંદ્ર તે કેવલ લેાકેાપદેશ એવ લેાક કલ્યાણ કી સદિચ્છા સે પ્રેરિત હા કરહી. નર–અવતાર ધારણ કિયા થા. જો ઉનકે આચરણેણં કા પ્રતિપાલન નહીં કરતા, જે ઉનકે આદર્શો ચિરત્ર કા અનુકરણ નહી કરતા, વહ કિસી પ્રકાર રામ-ભક્ત અથવા રામ-ભક્તિ કા અધિકારી નહીં હૈ। સકતા—યહુ સહજ હી સહૃદય-સંવેદ્ય હૈ.
ભલા કહિયે તેા, જિસ જગત કે વીર ‘રામ'ને અપને પુરુષત્વ કે બલ સે અપની જન્મભૂમિ કે! અત્યાચારી રાક્ષસાંસે મુક્ત કરને કે લિયે રાજ-સુખ-ભાગ ભૂલા દિયા થા, ચક્રવર્તીત્વ તક કા લાત માર દી થી, ઉસી પૌરુષ-પરાક્રમશાલી રામ કા ભક્ત ક્યા વહ મનુષ્ય કભી હૈ। સકતા હૈ, જો લહંગાચેાલી ઔર ઝુલની-ઝુમકા તથા કરધની-વૈજની પહનકર સ્ત્રીત્વ કા નાટય કર કૅ પ્રચંડવિજયી ધનુર રામ કા પ્રસન્ન કરના ચાહતા હૈ ? ભલા રામચંદ્ર-જૈસા પ્રતાપી મહારથી પરિયોં કે, ૐડપર આશિક હા સકતા હૈ? શિવ-ધનુ-ભંગ કર કે વીરાગ્રગણ્ય ભૃગુપતિ કા અભિમાન ચૂ કરનેવાલે અદ્રિતીય યુધ્રુવીર રામ' કયા વિલાસિની સખી સહેલિયેાં કે સાથ એક ભી રાત કાટ સકતે હૈં ? ′િજ નહીં.
એ મનુષ્યા ! રામભક્તિ કી એટ મેં દંભલીલા રચના છે. દે. અપને અજ્ઞાની વિડંબના સે રામ–ભક્તિ કે નાહક કલુષિત-કલંકિત ન કરે. અગર ઇસ તરહ રામ કા ધાખા દેગે, તે ખુદ ધાખા ખાએગે. અપને અંતઃકરણરૂપી વસ્ત્ર કે પાપ કે મલ મેં ગંદલા કર કે રામ કે ધેાખી કા કામ મત સૌપ્ા. રામ કૈવલ સચ્ચાઇ કે સાથી હૈ, મિથ્યા આડ ંબર કે નહીં. તુમ અપને ઘર મે પિતા કા તિરસ્કાર કરતે હા; ઉન્હેં નાના પ્રકાર કે કષ્ટ પહુંચાતે હૈ!, તેા બતાએ, હરસાલ રામનવમી મે' અયેાધ્યા જા કર રામદન કરતે હી સે તુમ “ આદર્શ માતૃપિતૃભક્ત રામ ” કે ઉપાસક અને જાએગે? તુમ વ્યાસગદ્દી પર બૈઠકર લમ્બે-ચૌડે ઉપદેશ ઝાડતે હે! ઔર લુક-છિપકર ગોલમાલ ભી માતે હૈ। તા ખતલા, રામાયણ કી પેથી પર દાહિના હાથ ઔર અપની છાતી પર ખાયાં હાથ રખકર બતાએ,–સચમુચ ‘રામ’ કા ઔર રામ-ચરિત્ર કા યહી ઉપદેશ-સાર હૈ ? તુમ્હારે ધર મે વિધવા સતાયી જાતિ હૈ ઔર તુમ રામ-જન્માત્સવ મે' રડી નચા કર રામભક્તિ કી એટ મે' અપની વાસના છ પૂર્તિ કરતે હા! ક્યા તુમ ખતા સકતે હૈ!, કિ રામજી કે સામને વેશ્યા-નૃત્ય કરાને સે સાકેત–ધામ કા કૌનસા ખંડ દૂખલ હાતા હૈ ? ઔર ક્યાં મન મેં રામ બગલ મેં છુરી’ રખ કર દેશ કા તબાહ કર રહે હા. યારા! કતઈ છે!ડ દે!, રામ કા ઔર કર લેા, ભર-પેટ દુરાચાર અપને કુકર્મોં કે સાથ-સાથ એયારે રામ’કા કયાં ઘસીટે કરતે હૈા ? રામ' તે મદિરાં મે' નહી', અપને ઉજ્જવલ ચરિત્રોં મેં હી નિવાસ કરતે હૈ. જો ઉતર્ક પવિત્ર ચિરત્રોં કા મનન એવં અનુસરણ નહી કરતા, વહ લાખ મદિરેાં મેં સર્ પર્ક, કભી રામ-ભક્તિ કા પાત્ર નહી હૈ। સકતા,
( “હિંદૂપંચ”ના ‘રામાંક'માં લેખકઃ—શ્રીયુત બાબુ શિવપૂજન સહાય, ‘હિંદીભૂષણ' )
૧૬૦-ધર્મ વીર તુલસીદાસ
પરધ–અનુયાયી પુરુષોં ને હિંદુપુર, ભાલા થા ઉડાયા તબ કિસને સંભાલા થા! આય ‘અરવિંદ’ ધર્મ ચ્યુત હૈા રહે થે તબ, સબકી નસાંમેં નવ–ખૂન કૌન ડાલા થા? હિન્દી કા બચાયા ઔ,જગાયા થા સમાજ કૌન, દેખજો ઉર્જાલા શત્રુ-મુખ હુઆ કાલા થા ટ રામાયણ-ખડ્ગ સે અધમ-અગભગ કિયા, ઉસી તુલસીકા બસ, બંધુબેાલબાલા થા. (‘હિંદૂપચ”ના ‘રામાંક'માં લેખકઃ–રામખચન દ્વિવેદી ‘અરવિન્દ’)
09/