________________
• હસતું હતું ફૂલ ડાળ પર, ચૂંટું ન કોઈએ, કે દેવના મસ્તક ઉપર મૂક્યું ન કોઈએ, અંતે ખરી ને કુમળું કરમાઈ પણ ગયું, એને રૂપાળી વેણીમાં ગૂંચ્યું ન કોઈએ.
મરતાં સુધી ન ભૂલો એવું અહીં “જિગર' છે, ઝંખે નજર સદાયે એવી મીઠી નજર છે, આંખો મહીં વસો કે આવી વસો જિગરમાં,
એ પણ તમારું ઘર છે, આ પણ તમારું ઘર છે. જ ગમે છે ફૂલ ને કાંટાની બીક રાખે છે,
ચહે છે રત્ન ને દરિયાની બીક રાખે છે, પ્રણયનું નામ પણ લેવાનો હક નથી એને,
કરીને પ્રેમ જે દુનિયાની બીક રાખે છે. અસરળ શાયરી
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
