________________
३२०
कर्मविपाकनामा कर्मग्रंथ. १ अर्थ” एवं जे अनिधेयपणे अर्थशाननो हेतु, इंडियावरणक्षयोपशमलब्धि जघन्य झान, ते श्रुत एटले अननिधेय पदार्थने अनंतमे नागें अनिधेय पदार्थ बे तेनुं जा. एवं, ते लब्ध्यदर ए जावादर. एनुं नाम थदरश्रुत जाणवू.
२ अने एनुं प्रतिपक्षी बीजं अनदर श्रुत ते कहीये जे श्वासें, उनकारें, अने बीकें, खांसीयें करी पुरुषादिक, शान, ते अनदरशब्दश्रुत. ए बीजो नेद जाणवो. ___त्रीजु संज्ञाश्रुत. ते संझा त्रण बे. एक हेतूपदेशिकी, बीजी दैर्घकालिकी, त्रीजी दृष्टिवादौपदेशिकी, ए त्रण मांहे थहीं दैर्घकालिकी संज्ञायें करी जे सन्नीया पंचेंजिय मनोज्ञानवंत जीव तेनुं श्रुत, ते संझिश्रुत, ए त्रीजो नेद जाणवो. ___४ चोथु तेनुं प्रतिपद जे दैर्घकालिकी संज्ञा रहित जे जीवने मन विना इंजियथी थयु, ते संझिश्रुत, ए चोथो नेद जाणवो. ___५ पांचमुं सम्यकदृष्टिजीवनुं श्रुत. ते असम्यक् श्रुत. ग्रहण करे, तो पण सम्यक् श्रुत थाय. कारण के ते खोटाने खोटुं जाणे तेथी ए पांचमुं सम्यक् श्रुत.
६ बहुं मिथ्यादृष्टि जीवने जे परिणमे ते मिथ्याश्रुत. जे जणी मिथ्यात्वदृष्टि जीव, खोटाने खरं श्रने खराने खोटुं जाणे, तेथी ते मिथ्यात्वश्रुत बहुं जाणवू.
७ सातमुं श्रादिसहित ते सादिश्रुत. ते श्रादि अव्य,क्षेत्र, काल अने जावनी थपेदायें चार प्रकारें .तेमज सपर्यवसान कहेतां अंत तेणे सहित ते सपर्यवसित श्रुतते पण तेमज चार नेदें जे. त्यांजव्यथी एक जीवनी अपेक्षायें श्रुतझान, ते सादिश्रने सपर्यवसित . केम के जव्यजीव सम्यक्त्व पामे, तेवारें श्रुत पामे. ते सादिश्रुत. अने वली सम्यक्त्व वमे तिहां, अथवा केवलझान पामे तेवारें नावश्रुत टली जाय, एटले श्रुतनो अंत थाय, तेथी सपर्यवसित, एटले सादि अने सपर्यवसति, ए बेच्नेद व्यथी कह्या.अने सर्वजीवनी अपेक्षायें श्रुत,अनादि तथा अपर्यवसित बे. जेनणी एम कडं न जाय जे था संसारमा सर्वथी पडेलु श्रमुकने श्रुतज्ञान प्राप्त थयुं अथवा अमुकथी श्रुताननो अंत थशे, एम अनादि अनंत कालजणी प्रवाहरू श्रुत पण अनादि अनंत जे. एटले अनादि अने अपर्यवसित ए बे नेद, अव्यथी कह्या. ए रीतें चारे प्रकार श्रुतना अव्यथी कहेवाणा. हवे देत्रथी कहे . त्यां जरत ऐरवतें जेवारें प्र. थम तीर्थ प्रवर्ते तेवारे द्वादशांगरूप श्रुत होय, ते दीवसथी सादि कहेवाय. तेवार पड़ी जे वारे तीर्थविछेद थाय, तेवारें श्रुतविछेद होय, तेमाटे सांत कहेवाय. तथा महाविदेहमांहे तीर्थविछेद न थाय तेथी श्रुतनो पण विछेद न थाय तेथी अनादि अनंत. तथा कालनी अपेक्षायें उत्सप्पिणी अवसप्पिणीकालें त्रीजा श्राराने प्रांते, चोथे अने पांचमे होय. अने हा आरामां विछेद थाय, तेथी सादि, सांत कहीयें.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
