________________ જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા શાશ્વતતા વડે પૂર્ણતા | પહેલી વાત સત્ની. શાશ્વતતાની. અમરતાની. શરીર સુધી જ જેની દષ્ટિ સીમિત થયેલી હોય છે, તે મરણથી બહુ ભયભીત રહેતો હોય છે. મરણના આ ભયને છેદ શી રીતે ઉડાડી શકાય? દેખીતી રીતે જ, શરીરની નશ્વરતાને પેલે પાર ડોકાતી આત્માની શાશ્વતતાની વિચારણા સિવાય મરણની ભીતિને છેદ ન ઉડી શકે. “નાશવંત જે છે તે તે શરીર છે. હું તે અવિનાશી આત્મા છું, કદી નાશ ન પામનારે, શાશ્વત સમય સુધી રહેનારે;” આ વિચારણા જેમ એક બાજુ આપણને મરણના ભયમાંથી ઉગારે છે, તેમ બીજી બાજુ એ સમજાવે છે કે, જે સદાકાળ આપણી જોડે રહેનાર નથી તેના પર “મમત્વ'ની - મારાપણાની ભાવના ન રાખવી જોઈએ. આ ઘર મારું નહિ, પિસા મારા નહિ; અરે ! આ શરીર પણ મારું નહિ; મારું તે તે જ છે કે જે મારી જોડે સદાકાળ રહેનાર છે. અને એવાં તત્ત્વ છે અનંતજ્ઞાન, અનંત દર્શન, વીતરાગતા આદિ. ગજસુકમાલ મુનિ અને બંધક મુનિ (આત્માની શાશ્વતતાની વિચારણા શરીરથી આપણને જુદા તારવી બતાવે છે. માથા પર મૂકાયેલ ખેરના ધગધગતા અંગારાની સગડીનેય મોક્ષની પાઘડી માનનારા ગજસુકુમાલ મુનિની વાત પર કદી વિચાર કર્યો છે? જરા વિચારીએ.
