________________ દ્રષ્ટા અને ! 133 થશે ? પણ ત્યાં જ એની નજર ખલાસી પર જાય છે. ગમે તેવી નાવડીને, ગમે તેવા તેફાની સમુદ્રમાંથી હેમખેમ બહાર કાઢવામાં જેની નિપુણતા પંકાઈ ચૂકેલી છે એવા ખલાસીને પોતાની નાવ પર જોતાં જ એ નિશ્ચિત બની જાય છે. કહેવાની જરૂર નથી કે અહી જીવતરની નાવડીની વાત છે. જેમાં બેઠેલા સાધક રૂપી પ્રવાસી પરમાત્મા રૂપી તારનારને જોતાં જ નિશ્ચિંત બની જાય છે. એના મુખમાંથી ઉગારો સરી રહે છે ? પણ નહિ ભય મુજ, હાથોહાથે તારે તે છે સાથે -' મને આ તેફાની સંસાર–સમુદ્રને હવે જરાય ડર નથી. કારણ કે હાથ પકડીને તારનાર પરમાત્મા તો મારી સાથે જ છે! તારે તે છે સાથે રે !" ને એ પણ “હાથે હાથ, હાથ પકડીને તારનાર. મન્યા ! પછી ચિન્તા શેની? એટલે જ તે એક સ્તુતિકારે કહ્યું છે : હે પ્રભુ ! જે સંસાર મને સાગર જે વિરાટ લાગતો હતો; તે હવે આપનાં દર્શન થતાં સાગરને બદલે ચાંગળા જે -ખાબોચિયા જેવો લાગે છે ! (સંસારવારિધિરાં ચુલુક પ્રમાણ .) પણ આ બધી વિચારણની પૃષ્ઠ–ભૂમિકામાં ભવનિર્વેદ સ્પષ્ટ રીતે તરવરી રહેલો દેખાય છે. તે તમારે મહેનત ભવનિર્વેદ માટે કરવાની છે. “ભવનિઘેઓ બેલતાં આંખમાંથી આંસૂ વહી આવવાં જોઈએ ? ભગવદ્ ! કેમ મને સંસાર અકારે નથી લાગતો ? બસ, પ્રભુ પાસે આ જ માગવાનું. આ જ યાચના. બીજુ કાંઈ નહિ.
