________________ 162 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા ફિજ ત્યાં આવી ચડે છે, અને ચિલાતિને હાથે ને પગે ને શરીરે કરડે છે. પણ ચિલાતિ હવે બદલાઈ ગયે છે. ક્રોધનું સ્થાન કરુણાએ લઈ લીધું છે. જર્જરિત દેહ થોડા સમયમાં નાશ પામે છે અને એ આત્મા સ્વર્ગે સંચરે છે. નાનકડા પ્રશ્નને મોટો જવાબ એક નાનકડી વાતે–એક નાનકડા મંથને કેવું વિરાટ સ્વરૂપ પ્રાપ્ત કર્યું? મુનિનું દર્શન. એમની અપૂર્વ શાન્તિની ઝંખના ને ઝંખનાને પગલે પગલે એક પાપીનું મહાત્મા બનવું. નાનકડા પ્રશ્નનો કેટલો મોટો જવાબ ! કેટલે મેટો !! આ વાત–ચિલાતિપુત્રની–એટલા માટે કહી કે, આટલા બધા મુનિવરેને જોયા પછી કઈ મુનિવરને પૂછવાનું તમને મન થયું કે, સાહેબ ! આપ આટલી બધી શાતિ પામવાનો માર્ગ બતાવો ને ! કદાચ પૂછી ન શકયા હો, પણ પૂછવાની ઈછા તો જાગી છે ને? “જાગ્યા ત્યારથી સવાર.” હજુય એ ઈચ્છા જાગી જાય તે વધે નથી. અહી ગ્રંથકાર કહે છેઃ “શમશેત્યપુષે યસ્ય વિપ્રાપિ મહાકથા.” જ્ઞાનના અમૃતનું એકાદું બિંદુ-ટીપુ મળી જાય તોય અંદર શાતિ પ્રસરી જાય છે, તે પછી એ જ્ઞાનના અમૃત ભરેલા કુંડમાં સ્નાન કરવાથી જે આધ્યાત્મિક આનંદ મળે છે, તેની તે વાત જ શી કરવી ? “કિ તુમ જ્ઞાન-પીયૂષે, તત્ર સર્વાગમગ્નતામ” મનતા દ્વારા સમતાને-શાન્તિને મેળવે.
