________________ 160 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા શક્યા નથી કે તે મુનિરાજને જોતાં શીખે. એવી રીતે એમનાં દર્શન કરે કે એમની શાન્તિ, એમના મુખ પરની પ્રસન્નતા તમને આકર્ષ્યા વગર રહે નહિ. ચિલતિપુત્ર ચિલાતિપુત્ર શ્રેષ્ઠી પુત્રી સુષમાને ઉપાડીને જંગલ ભણી મારમાર કરતે જઈ રહ્યો છે, અને પાછળ શ્રેષ્ઠી અને રાજનું સિન્ય દેડી રહ્યું છે. છેડે વખત પહેલાં એ શ્રેષ્ઠીને ત્યાં નોકરી કરી રહેલા ચિલાતિપુત્રને સુષમા પ્રત્યે ગાઢ આસક્તિ થઈ ગઈ હતી, આસક્તિને દેર એ આજે સુષમાને લઈને ભાગી રહ્યો છે. રાજાનું લશ્કર નજીક આવી પહોંચેલું જાણી, બીજે કેઈ ઉપાય ન હોવાથી - સુષમાનું વજન ઉપાડી દોડવું અશક્ય લાગવાથી–તલવાર વડે તેણીનું મસ્તક છેદી, વાળની લટ વડે એ મસ્તક તથા બીજા હાથમાં લેહી નીતરતી તલવાર લઈ જેરથી દોડવા લાગ્યો. આ બાજુ, સુષમાનું ધડ જેવાથી દુખી હૈયે શેઠ રાજસૈનિકે પાછા સાથે ફરે છેઃ હવે આગળ જવાને શો અર્થ? ચિલાતિએ જગલમાં દૂર જતાં એક મુનિવરને જોયા. ધ્યાનમાં લીન મુનિને જોતાં, એમના મુખ પરની દિવ્ય આભા દેખતાં ચિલાતિને થયુ: ઓહ! કેવા સુખી છે આ મહાત્મા ! ચિન્તાને અંશ પણ નથી એમના મુખ પર ક્યાંથી આવી છે આવી શાન્તિ ? બસ, આ એક એવો પ્રશ્ન હતું, જે એના જીવનને
