________________ 141 ધ્યાતા, દયેય ને ધ્યાન ! સ્તવનમાં, પ્રસ્તુત સંદર્ભમાં, બહુ સરસ વાત મૂકી છે : માહરે તે સુષમાથી દુષ, અવસર પુણ્ય નિધાનજી” હે ભગવદ્ ! મારે માટે તે સુષમ કરતાં દુષમ સમય વધુ સારે છે. જ્યારે સાક્ષાત આપ આ પૃથ્વીમંડળ પર વિચરી રહ્યા હતા તે સમય કરતાં આ સમય–જ્યારે આપનાં સાક્ષાત્ દર્શન શક્ય નથી, આપની મૂતિ દ્વારા જ આપનું દર્શન હું કરી શકું છું-વધુ સારો છે. કઈ રીતે? શા માટે ? એક નાનકડા ઉદાહરણ દ્વારા આ વાત જોઈએ ઘેર દૂધપાક-પૂરી ને જાતજાતનાં ફરસાણ બનાવ્યા હોય, પણ દશ વાગતાં જ ટાઢવાઈને જોરદાર તાવ આવી જાય તમને, તો શું થાય? દૂધપાક-પૂરીને આસ્વાદ ન લઈ શકાય ને ? અને શરીર સ્વસ્થ હોય ત્યારે રોટલી-શાક હોય તેય એ મઝાનાં લાગે. પદાર્થ સ્વાદિષ્ટ, પણ તમારી પ્રકૃતિ પ્રતિકૂળ હતી ત્યારે તમારે માટે એ નકામાં; ને તમારું શરીર સ્વસ્થ હોય ત્યારે સામાન્ય પદાર્થોય સારા. આ જ વાત અહીં છે. સુષમ કાળમાં પ્રભુનાં દર્શન ભલે થયાં, પણ એ દર્શન માટે જે પૃષ્ઠ ભૂમિકા જોઈએ તે કયાં હતી? જ્યારે અત્યારે ભલે પરમાત્માની મૂર્તિ જ છે, પણ ભાવ અંતરને ઉચો છે; ને તેથી જ કહ્યું કે, મારે તે સુષમાથી દુષ, અવસર પૂણ્ય નિધાનજી ! ત્રીજી ભાવના છે રૂપાતીત ભાવના, ભગવાનની
