________________ ધ્યાતા, દયેય ને ધ્યાન 139 પર છીએ, પરમાત્મા (સિદ્ધિ પદને પામેલ પરમાત્મા) લોકને અંતે બિરાજમાન છે. અંતર બહુ મોટું છે. સાત રાજલોકનું. પણ એ તે બહારનું અંતર ને ! એનાથી સાધક શાને ડરે ? માન વિજય મહારાજના સ્તવનની જ વાત ફરીથી લઈ એ તે, તેમાં થોડે આગળ જઈ આ વાત કહેવાઈ છે H ગગને ઊડે દૂર પડાઈ, દેરી બલે હાથે રહી આઈ! નાનકડું રૂપક મૂકીને એમણે પેલી વાત સમજાવી H એક બાજુ, પતંગને ચગાવનારી વ્યક્તિ છે, ને બીજી બાજુ આકાશમાં દૂર-દૂર છે એક પતંગ. પતંગ અને એના ચગાવનાર વચે આમ ઘણું અંતર છે, પણ વચ્ચે છે એક દેરી; જેના કારણે પતંગ અને પેલી વ્યક્તિ વચ્ચે સંબંધ જળવાઈ રહ્યો છે.. તેમ ભક્ત અને ભગવાન વચ્ચે ભૌતિક દૃરત્વ હેવા છતાં ભક્તિ એ અંતરને ટૂંકાવી નાખે છે. “સાત રાજ અળગા જઈ બેઠા, પણ ભગતે અમ મનમાહિ પેઠા !" તો આ થેયે એક ત્રિકોણ. કહે કે, ત્રિવેણી સંગમ. ભક્ત, ભગવાન ને ભક્તિ. આને જ ધ્યાતા, ધ્યેય ને ધ્યાન કહેવામાં આવે છે. પિંડસ્થ, પદસ્થ ને રૂપાતીત દયાન તમે દહેરાસરમાં જાય છે ત્યારે એકાગ્ર બની જાવ. છે ને ? પરમાત્મા અને તમારી વચ્ચે, એ વખતે તે દુનિયાને લાવતા નથી ને ? પરમાત્માને જ વિચાર કરવાને એ વખતે. ત્રણ ભાવનાઓ પૂજા વખતે ભાવવાની.
