________________ 146 જ્ઞાનસારે પ્રવચનમાળા પણ આરાધકને અભિગમ આ હેવાને બદલે એનાથી વિરુદ્ધ દશાને હોય તે અમને દુઃખ થાય. જે રેજ પરમાત્માની પૂજામાં કલાકો ગાળો હોય અને સામાયિક-પ્રતિકમણ આદિ નિયમિત કરતો હોય એ જ્યારે પેલા આરાધનાનો ખ્યાલ વગરના અને કર્માદાનમાં રચ્યા-પચ્યા રહેતા શ્રીમતને પિતાના કરતાં વધુ સુખી માને ત્યારે અમને એ આરાધકની એ નિર્બળતા ખટકે. ધર્મ સ્થાનકેમાં આરાધકોને બદલે શ્રીમતેને આગળ આવે, સાહેબ!' કહી આગળ તે તમે ન જ બેસાડે ને? ત્યાં તે આરાધકની જ મહત્તા સ્વીકારેને? કેવું છે મુનિનું સુખ? આપણે મુનિના સુખની વાત કરી રહ્યા હતા. હું કહેતા હતું કે, “રહી ગયે' એવી અનુભૂતિ મુનિને જોતાં થવી જોઈએ કે કઈ બાળ મુનિને દેખે ત્યારે થવું જોઈએ કે, નાની વયમાં આ મહાત્માએ કેટલું બધું પ્રાપ્ત કરી લીધું? અને, અને હું રહી ગયે! શ્રીમતને વૈભવ જોતી વખતે, “બચી ગયે!” એમ બેલજે ! કેવું છે મુનિનું સુખ? દીક્ષા લીધા પછી, મુનિને આનંદ દિન-પ્રતિદિન વધવા જ માંડે. એક મહિને પૂરે થતાં જ એ આનંદ, દૈવી સુખેમાં નિરંતર રાચતાં વ્યંતર દેના આનંદથીય અધિક થઈ જાય, પછી મનુષ્યલોકમાં તે તેની ઉપમા મળે જ ક્યાંથી? અને એમ કરતાં, એક વર્ષ પૂરું થતાં
